ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

η μητερα μου ολο μου αγοραζει ρουχα η αξεσουαρ που δε θελω. δε θελω να το παιξω κακομαθημενη. γενικα δεν παω για ψωνια γτ με πιανουν τα ψυχολογικα μου με τον κοσμο (παντα με πιεζε να ντυνομαι πιο κοριτσιστικα) και νιωθω τεραστια πιεση. οποτε συνηθως φοραω παλια ρουχα της αδερφης μου, της μητερας μου, απο δωρα, και λιγα που εχω αγορασει για μενα. εχω το προσωπικο μου στυλ παρ ολα αυτα. απο τα διαθεσιμα παλια ρουχα των αλλων (που σε αντιθεση με μενα τους αρεσαν στη ζωη τους τα ψωνια) διαλλεγω αυτα που με αντιπροσωπευουν. οταν εχω αναγκη απο καποιο ρουχο ή παπουτσια συνηθως καθυστερω να παρω γτ μου φαινεται βαρος και ταυτοχρονα σκεφτομαι και ψαχνω (μεσω ιντερνετ) τι ακριβως θα ηθελα και που μπορω να το βρω . οταν μοιραζομαι τις σκεψεις μου, τις ακουει, διαφωνει και μου παιρνει αυτο που χρειαζομαι (τσαντα, παπουτσια, ρουχα..κλτ) σε στυλ εντελως διαφορετικο απο αυτο που ηθελα. έτσι νιωθω τυψεις για τα λεφτα που εδωσε και αναγκαζομαι να χρησιμοποιω αυτα που μου παιρνει (ειναι και τα λεφτα ενας λογος που δεν ψωνιζω, δε θελω να χρησιμοποιω τα λεφτα της οσο μπορω). Κανω προσπαθειες αντιστασης. πολλα απο αυτα που μου φερνει δεν τα φοραω μιας και ειναι ροζ, δερματινα, λεπτεπιλεπτα, πολυ καλα και επισημα γενικα, ενω εγω δεν ειμαι ετσι και δε με εξυπηρετουν (ειμαι ατιθασο νιατο, 20, ανεβαινω σε δεντρα, κανω ταρζανιες και κυκλοφορω μονη μου επικινδυνες ωρες και δε θελω να φαινεται οτι μπορει να εχω λεφτα πανω μου και θελω να μπορω να εχω ανεση να τρεξω αν τυχει κατι ή να διασκεδασω αν τυχει να θελησω να σκαρφαλωσω καπου ή μου ερθει να τρεξω (μερικες φορες οταν ειμαι χαρουμενη τρεχω ή πηδαω πανω απο θαμνακια)). επισης κατι αλλο που μου τη σπαει σε αυτο, ειναι οτι αν δε μου αρεσουν μου λεει να παω να τα αλλαξω, και με περιοριζει σε καταστηματα που σιχαινομαι και που δεν προκειται να βρω αυτο που θελω ακριβως. δεν παω φυσικα γτ αλλη ορεξη δεν ειχα... Νιωθω ασχημα γτ νιωθω οτι δεν μπορω να συζηταω για ρουχα μαζι της γτ καταλαβαινει οτι της ζηταω να μου αγορασει κατι, και το αγοραζει και λαθος. ελεγα οτι σκεφτομαι φετος να παρω μαγιο σορτσακι αντρικο στυλ φαρδυ γτ δε θελω να κανω επιδειξη των οπισθιων μου στην παραλια αλλα να ειμαι ανετη. μου φωναζε γτ λεει θα με περνανε για λεσβια (ελεινη αντιληψη) και που τα εχω δει αυτα. και μου εφερε κολλητο σορτσακι. και μου λεει να! αυτο δεν ηθελες; στο εφερα! γκρρρ και κλαψ. αντι να εκτιμησει που κανω οικονομια και ξερω ακριβως τι θελω, σκεφτεται οτι τη ρεζιλευω με το γουστο μου. και θα αλλαξω θεμα: κατα τη γνωμη μου δεν ειμαι εγω αυτη που δεν εχει πολιτισμο μεσα της. μου αρεσουν οι απλες χαρες της ζωης. νιωθω κοντα στη φυση. ετσι οπως εξελιχθηκαμε ως ανθρωποι, το φυσικο μας περιβαλλον ειναι πλεον το αστικο ή κατι παρεμφερες. νιωθω οτι δεν ανηκω ουτε στα υπολοιπα ζωα(πχ μαιμουδες) ουτε στους ανθρωπους. αν υπηρχε κατηγορια ανθρωπων με λιγοτερους ηλιθιους κανονες συμπεριφορας θα χαιρομουν πολυ να ειμαι ανθρωπος.