ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάπου αμάμεσα στο σκοτάδι-ίσως και πιο έξω-χάνονται φωτεινές σκιές.Πέφτουν στα γόνατά τους και παρακαλούν για λύτρωση ή έστω για συγχώρεση για το ατόπημα αυτό. ΑΝθρώπινη φύση.Ανυπεράσπιστος θα τρέχω πάντα και το ξέρω ότι το ίδιο θα κάνεις κι εσύ κι αυτός. Πώς αλλιώς;Και;Αυτό ήταν.C'est la vie.Ίσως ένα παρακατιανός χωρικός να σωθεί.Ίσως όχι.Η μόνη μοίρα που γνωρίζει ο άνθρωπος είναι η δική του.Η μόνη μοίρα που αγνοεί παντελώς είναι η δική του.Μέσα σε αυτά, η αναζήτηση ενός θεού-Χορευτή μοιάζει με την μοναδική διέξοδο. Τη μοναδική ανταμοιβή για κάτι εξόχως έξοχο.Το ξέρω και το ξέρεις.Για τις στιγμές της μοναδικής αλήθειας και της μοναδικής ελευθερίας θα με μπάσουν στη φυλακή.Κατηγορίες για βρωμιά και αίμα θα πλανούνται στον αέρα και θα λυκνίζονται στην καλοκουρντισμένη μουσική του κόσμου αυτού.Του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ αυτού.Έτσι είναι η μάχη.Ίσως κάποιοι πολεμιστές με φαρέτρες που αγόρασαν απο τα Εξάρχεια,τη Συγγρού,τη Ζωγράφου και τον υπόνομο να καταφέρουν να αποσπάσουν μια άχρωμη νίκη.Έτσι.Ίσα-ίσα για να αγοράσουν λίγο χρόνο και να τρέξουν στα ξαταφύγια. Και η ΖΩ..επιβίωση συνεχίζεται με το βλέμμα στο άπειρο και το ανεξήγητο-επίτηδες Αυτό-.