ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν συμβεί και συναντήσεις κάποιον άλλον άνθρωπο και νιώσεις ξαφνικά κεραυνοβολημένος από κείνον, αναστατωθείς από μια ενέργεια αναπάντεχη, που δεν περίμενες ποτέ, νιώθεις ξαφνικά να σκλαβώνεσαι από έρωτα μπροστά του, εκεί.. Μπροστά στα μάτια του... Το συνειδητοποιείς σε κλάσματα.. Κι ενώ σου μιλά, εσύ πετάς αλλού.. Εκτίθεσαι.. Συνειδητοποιείς τι σου συμβαίνει και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χαμογελάσεις σ'αυτόν τον άνθρωπο που, για κάποιο λόγο, παρότι είναι άγνωστος, νιώθεις ξαφνικά ότι είναι δικός σου, σαν να τον ξέρεις χρόνια..! Και χαμογελάς.. Και χαμογελάει και κείνος.. Και λάμπουν και χαμογελούν μέχρι και τα μάτια σου, και σου βγαίνει ξαφνικά αυτή η θέρμη που νιώθεις ότι λιώνει τις καρδιές.. Και πείτε μου τώρα.. Πιστεύετε ότι όταν φτάσει στο σημείο να νιώθει όλ'αυτά ένας άνθρωπος έτσι, και τόσο έντονα, πιστεύετε συμβαίνουν ταυτόχρονα τα ίδια συναισθήματα και στον άλλον; Νιώθει τα ίδια και κείνος για σένα; Εισπράττει αυτό το ''κάλεσμα''; Πρόκειται για κάποια συμπαντική ενέργεια που ''μιλάει'' εκείνη τη στιγμή; Είναι το κάρμα; Νιώθει ο ένας ό,τι και ο άλλος επειδή είναι, ας πούμε, γραφτό;Ή παλαβώνει τελικά μόνο ο ένας απ'τους δυό απ'το κεραυνοβόλημα, και ό,τι γίνεται γίνεται μόνο στο δικό του ''σύμπαν''..;;Προσπαθώ να καταλάβω αν ένιωσε και κείνη όλ'αυτά, με λίγες ματιές, για μένα..Ευχαριστώ πολύ...