ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

από τότε που πήραμε χωριστούς δρόμους.Κι όμως, δυστυχώς είναι ακόμα στο μυαλό μου. σε κάθε νέα γνωριμία ασυναίσθητα γίνεται η σύγκριση με τον πρώην. Δεν είναι πως ήταν τόσο υπέροχος ώστε να είναι ο καλύτερος. (αν αυτό ίσχυε δε θα χωρίζαμε).. Όμως το πάθος που αυτός κατάφερε να καλλιεργήσει και ο τρόπος που "πούλησε" το παραμύθι, ήταν μοναδικός. αυτό το πάθος ψάχνω να ξαναβρώ..Δεν ξέρω, ίσως φταίει η εποχή. Το ότι πλέον 35άριζω και οι άνδρες που με ενδιαφέρουν έχουν "παραψηθεί" και δεν προσπαθούν ιδιαίτερα να ιντριγκάουν και το πνεύμα.Καταλήγω όμως να μισώ κι εμένα και αυτόν. Που άφησε να περάσουν τα χρόνια. Ας με χώριζε 2 χρόνια νωρίτερα. Στα 33 με ραγισμένη την καρδιά, πήρε χρόνο να ξαναεμπιστευτώ..Και τώρα φοβάμαι. Φοβάμαι πως τα χρόνια πέρασαν και θα μείνω μόνη...