21.2.2017 | 11:09
Πέρασαν πάνω από δυό χρόνια...
Κάθε μέρα,το παλεύω.Κάθε πρωί,λέω πως σήμερα,ό,τι και να γίνει θα βρω τη δύναμη,θα προσπαθήσω να σκαρφιστώ έστω ένα τρικ,για να βγω λιγάκι έξω από το σπίτι-φυλακή μου.Τ'απόγευμα,πάλι η ίδια ματαίωση και η νύχτα μια διαρκής πάλη.Τρίτη αλλαγή αγωγής,μήπως και βελτιωθεί το ευσυγκίνητο του χαρακτήρα μου και καταφέρω να κοιμάμαι κάπως. Ποιός ξέρει!!! Μπορεί και να μεταλλαχθώ σε κάτι ανθεκτικό!Σε κάτι αναίσθητο,που δεν πονάει πια.Σ'έναν αναίσθητο ίσως,παρτάκια;Προς το παρόν,παλεύω ακόμη με τα φαντάσματα του παρελθόντος και μ'ένα παρόν,που δύσκολα διαχειρίζομαι,αφου δεν μ'ενδιαφέρει και πολύ...