ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και το συνειδητοποίησα σήμερα. Καθώς περπατούσα στο δρόμο, για να φτάσω στη δουλειά μου, συνάντησα τυχαία έναν παλιό μου συμμαθητή και αδερφικό φίλο από το γυμνάσιο και το λύκειο με τον οποίον είχαμε χαθεί για διάφορους λόγους.Αφού χαιρετηθήκαμε και είπαμε εν συντομία τα νέα μας και ανταλλάξαμε αριθμούς με σκοπό να κάνουμε ξανά παρέα, φεύγοντας αναπόλησα τα μαθητικά και ξέγνοιαστα χρόνια, που κάναμε αμέτρητες τρέλες χωρίς να μας νοιάζει το αύριο. Πλέον, μπορεί να είμαι ακόμα νέος, αλλά ως ενήλικας έχω υποχρεώσεις και αυτή η ξεγνοιασιά έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Κι όσο μεγαλώνω και σκέφτομαι ότι θα πρέπει να συντηρήσω και τη δική μου οικογένεια κάποια στιγμή, τρελαίνομαι και θα ήθελα να μείνω για πάντα παιδί. Ευτυχώς, δεν με φοβίζουν οι επερχόμενες άσπρες τρίχες και οι ρυτίδες που θα ΄ρθουν σε περίπου 10 χρόνια από τώρα. Εξάλλου, είμαι ωραίος και μοιραίος σαν τον Τζορτζ Κλούνεϊ με μια μικρή υπερβολή!