1.8.2014 | 14:10
Περί αγαμίας και κακογαμησίας
Ξέρετε, είμαστε κι εμείς, αντρας εγω προσωπικα, που μας σηκώνεται καλύτερα στα πλαίσια μιας σχέσης. Και φυσικα όταν είμαι εκτός σχέσης θα έχω τις φαντασιώσεις μου με τα ατομα που θα ηθελα να ερωτευτώ και να έχω όλο το χρόνο μπροστά μου να δοκιμάσω τα πάντα στο κρεβάτι με τη σχέση μου. Είναι και εγκεφαλικό το ζήτημα, πέρα απο πουτσοκεφαλικο. Δέχομαι το ότι πολλοί και πολλές προτιμούν τα εφήμερα, μα ας δεχτούν μερικοί και μερικές ότι υπάρχουμε κι εμείς και είμαστε απολυτως φυσιολογικοί, που μας αποκαλείτε ενίοτε αγαμητους. Και λυπάμαι για μένα που έχει τύχει να χαρακτηρίσω κι εγώ κάποιους έτσι στο παρελθόν και ζητώ συγγνώμη. Όσο για το κακογαμημενος-η, εκείνο που σε κακογαμαει είναι να νιώθεις για άτομα που δε νιώθουν το ίδιο η που διαπιστώνεις ότι σε κορόιδεψαν, το κακό γαμησι το υφιστάμεθα στην καρδιά, το μυαλό, την ψυχή, όχι στα σκέλια. Κι η τυχόν νευρικοτητα είναι απόρροια ελειψης συναισθήματος, όχι τρυπας η πουτσας.