ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας!Θα ήθελα να μοιραστώ εδώ μέσα ένα θέμα πολύ ευαίσθητο που με απασχολεί όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό.Είμαι 23 ετών και ακόμη παρθένα.Όχι απλά δεν έχω καμία σεξουαλική επαφή ακόμη αλλά δεν έχω καν φιλήσει κάποιον.Γνωρίζω ότι το πρόβλημα μου είναι εμφανισιακό αλλά και μέσα μου δεν αισθάνομαι πως είναι κάτι που θέλω να κάνω απλά νιώθω άσχημα γιατί όλοι το αντιμετωπίζουν περίεργα. Έχω ψάξει πολλά άρθρα γι αυτό το θέμα και στα ελληνικά και στα αγγλικά και διαπίστωσα ότι στο εξωτερικό υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν φοβούνται να παραδεχτούν ανοιχτά πως είναι παρθένοι ακόμη και στα 40 και στα 50.Εδώ στη χώρα μας αντιθέτως οποιοσδήποτε είτε κοπέλα είτε αγόρι πει ότι είναι παρθένος ακόμα και στα 25 τον αντιμετωπίζουν λες και πάσχει από κάποια ψυχασθένεια. Όλα αυτά με έχουν κάνει να θυμώσω και να στεναχωρηθώ ταυτόχρονα.Στεναχωριέμαι ότι κάποιος μπορεί να με απορρίψει λόγω αυτού του πράγματος και θυμώνω που η κοινωνία μας έχει φέρει σε σημείο να ντρεπόμαστε για κάτι τέτοιο.Εγώ ξέρω κοπέλα ετών 39 που είναι ακόμη παρθένα, πολύ όμορφη, με καλή δουλειά η οποία απλά δεν βρήκε κάποιον.Γιατί είναι τόσο φρικτό και ανώμαλο όλο αυτό; Όσο αφορά τον εαυτό μου έχω αναρρωτηθεί πολλές φορές τι φταίει και αντιλαμβάνομαι ότι είμαι απλά πολύ ντροπαλή και συνεσταλμένη απέναντι στο αντίθετο φύλο, παρά τις όποιες προσεγγίσεις, και επιπλέον αρκετά πουριτανή αφού δεν θέλω να κάνω διάφορα πράγματα στο σεξ(όπως ας πούμε το στοματικό είναι κάτι που μου φαίνεται άβολο).Έχω σκεφτεί μήπως είμαι ασέξουαλ δηλαδή δεν μου αρέσει καθόλου το σεξ, αλλά έχω πειραματιστεί αρκετές φορές μόνη μου και μου άρεσε, οπότε μάλλον ούτε αυτό ισχύει.Ίσως είμαι απλά ρομαντική και θέλω να έχω σοβαρά αισθήματα για κάποιον προκειμένου να πέσω στο κρεβάτι μαζί του, κάτι που μάλλον τα περισσότερα αγόρια στην ηλικία μου δεν το σκέφτονται. Το θέμα είναι πως εμένα δεν με πειράζει να είμαι έτσι και πιστεύω πως θα κάνω πολλά χρόνια λόγω χαρακτήρα και εμφάνισης να βρω κάποιον απλά με κάνει να αισθάνομαι άσχημα το πως το αντιμετωπίζουν οι συνομήλικοι μου, αντιθέτως άνθρωποι μεγαλύτεροι του περιβάλλοντος μου που είχα το θάρρος να το συζητήσω μαζί τους δεν το είδαν καθόλου περίεργο.Φοβάμαι συνεχώς πως και να γνωρίσω κάποιον θα με αφήσει όταν του πω κάτι τέτοιο και ειλικρινά δεν μπορώ να το κρύψω, ξέρω ανθρώπους που το κάνουν αλλά εγώ θέλω να είμαι αληθινή με κάποιον δεν μου αρέσουν τα ψέματα. Αν και είμαι πουριτανή σχετικά με τον εαυτό μου, ποτέ δεν θα έκρινα την πιότητα ενός ανθρώπου από το τι κάνει στην σεξουαλική του ζωή.Έχω φίλες που είχαν πολλούς συντρόφους και παρόλο που μπορεί μέσα μου να μην το βρίσκω σωστό όχι από άποψη ηθικής αλλά από άποψη υγείας, δεν θα απέρριπτα κάποιον από τη ζωή μου είτε σαν φίλο είτε σαν σύντροφο λόγω αυτού.Ακόμη και αν συναντούσα έναν άντρα που δεν έχει κάνει τίποτε μέχρι τα 30 δεν θα τον έκρινα από αυτό αλλά από το χαρακτήρα του και την προσωπικότητα του. Πιστεύω πως πολλοί εδώ μέσα ίσως με θεωρήσουν φρικιό αλλά πραγματικά θα ήθελα να μάθω αν ο κόσμος πιστεύει όλα αυτά ή μήπως κάνω λάθος και υπάρχουν ποιο ώριμοι άνθρωποι.