ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα γραψει εδω μια εξομολογηση πριν λιγο καιρο για εναν γειτονα μου τον οποιο εχω ερωτευτει και ολο πανω του πεφτω οταν βγαινω εξω, τυχαια εννοειται. Ειλικρινα. Οταν τον συναντω τυχαια στη γειτονια να το δεχτω, οτι ενταξει δεν ειναι περιεργο. Μα σημερα συνεβη κατι που με συνταραξε: βγηκα να περπατησω στον αγαπημενο μου δρομο που ενστικτωδως και τυχαια εχω επιλεξει τους τελευταιους 4 μηνες. Σημειωτεον οτι δρομος αυτος ειναι σε γειτονικο δήμο δεκα λεπτα απο το σπιτι με περπατημα. Οπως κανω λοιπον να στριψω το κεφαλι μου , τί να δω; Ο τυπος..! Και μιλουσε με καποιον αλλο. Εκει κοντα πρεπει να δουλευει μαλλον. Μολις τον ειδα ΦΡΙΚΑΡΑ κι αρχισα να επιταχυνω το βημα μου και οπου φυγει-φυγει γιατι ντραπηκα που θα νομιζε οτι τον παρακολουθω. (Το λεω αυτο γιατι με ειχε τσακωσει να τον κοιταω απο το μπαλκονι) Τωρα τρεμω να βγω απο το σπιτι μου μην πεσω παλι πανω του κι ερθει αυτη τη φορα και με βρισει. Πως να αντιδρασω αν μου συμβει ΚΑΙ αυτο το κουλό;; Εχω παθει πλακα με τον σουρεαλισμο. Κατα καιρους γενικα μου συμβαινουν ακραια πραγματα αλλα με τον αντρα αυτον γιατι;; Γιατι αυτον τον αντρα; Δεν το πιστευω αυτο που ζω.