ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζεις ότι τα πάντα αντισταθμίζονται με τα λεφτά σου; Νομίζεις ότι, επειδή έχεις λεφτά, εγώ δε θυμάμαι, δε θα πονάω, θα σε συγχωρήσω; Με ρώτησες εμένα αν μπορώ να ζήσω, αν θέλω να ζήσω μετά από όλα αυτά; Δε σκέφτηκες ότι θα με πληγώσεις, ότι θα με ισοπεδώσεις, ότι ίσως δεν το ξεπεράσω ποτέ; Και όταν σου έλεγα και στο φώναζα, να μείνεις μακριά από τη δουλειά μου, δεν είχες το φιλότιμο να μου πεις την αλήθεια; Γιατί κατέστρεψες τη ζωή μου; Γιατί ολόκληρη; Γιατί δε σεβάστηκες ούτε την οικογένειά μου; Γιατί, ενώ λες ότι μ΄αγαπάς; Με ποιόν τρόπο μ' αγαπάς; Αυτή την αγάπη δεν τη θέλω. Εγώ θέλω την αγάπη που υποστηρίζει, που προστατεύει, που δικαιολογεί. Έκανες τον κόσμο μια τεράστια φυλακή για μένα και νιώθω πλέον γυμνός ό,τι κι αν φοράω. Αυτό κατάφερες! Να με ντροπιάσεις, να με εξευτελίσεις, να εκθέσεις την ψυχή μου σαν εμπόρευμα σε πάγκο λαϊκής. Όσο κι αν σε θέλω, όσο κι αν προσπαθώ να σε δικαιολογήσω, πάντα θα υπάρχει αυτή η πληγή ανάμεσά μας, αυτή που μου άνοιξες εσύ...και δε θα σταματήσει ποτέ να αιμορραγεί παρά μόνο όταν θα νεκρώσει ο εγκέφαλός μου και θα παγώσει η καρδιά μου. Αυτά. Καληνύχτα από μένα.