ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρασκευή βράδυ και πάλι στο σπίτι.Οι ''φίλοι'' τηλέφωνο μόνο όταν τους βολεύει και ταυτόχρονα να σκέφτομαι τί κάνει η πρώην κοπέλα μου (αχ βρε ελσα αχ..), να χω τόσες έγνοιες σε μια κρίσιμη περίοδο ( ποια δεν είναι θα μου πείτε!!) και να τα βάζω με μένα ( τί φίλους έχεις, αφού δεν θέλει γιατί την σκέφτεσαι και πάει λέγοντας...). Άλλες φορές το παραβλέπω , άλλες πέφτω ρε γαμώτο και σκέφτομαι τί θα κάνω. Αυτό όμως που μου την δίνει είναι ότι εγώ φέρομαι καλά ξέρω πότε οι άλλοι έχουν θέματα και στηρίζω, αλλά αρκετές φορές οι ''φίλοι'' γράψιμο! Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις βαρέθηκα να κάνω τον μαλάκα και ξέκοψα , αλλά είναι και πάλι επίπονο να δίνεις και να μην παίρνεις! Θα μου πείτε φίλοι λίγοι και καλοί , αλλά τί να πεις όταν κάποιοι για χρόνια ''φίλοι'' χάνονται? Αναφορικά με την κοπέλα το ξεπερνάω , αλλά όταν επενδύεις σε κάτι ότι μπορεί να κρατήσει και το κυνηγάς ( η άλλη το ξεκίνησε)δεν παύει να ναι επίπονο , ιδίως όταν αδιαφορεί ( ούτε ένα μνμ τί κάνω βρε παιδί μου μετά από τόσα που έκανα για σένα)! Και όμως δεν της κρατάω κακία ( πείτε με ανόητο δεν πειράζει). Αν δεν σας κούρασα , καμία συμβουλή? Και πάλι σας ευχαριστώ που διαβάσατε , τουλάχιστον με την εξομολόγηση νιώθω λίγο καλύτερα!