ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα. Είμαι 20 χρονών και δεν δουλεύω, οπότε με συντηρούν οι δικοί μου.Τον τελευταίο καιρό, δεν πολυ θέλω να τους ακολουθώ σε εκδρομές, διακοπές, εξόδους τα σκ κλπ με αποτελέσματα να υπάρχει μια σχετική γκρινια. Πλέον, η γκρίνια αυτή έχει κάπως περιοριστεί, όμως εμένα μου έχει μείνει και δεν μπορώ να πω όχι σε πολλά πια. Βασικά λέω, αλλά κοντεύω να αρρωστήσω μέχρι να το πω. Όταν τους έπιασα να μιλήσουμε και να τους πω τι ένιωθα, δεν το καταλάβαιναν και με έλεγαν υπερβολική και τρελή.Δεν μπορούσαν πχ να δεχτούν ότι και εκκλησία τέτοιες μέρες δε θέλω να παω, κάτι ξεκάθαρα προσωπικο. Το θέμα είναι ξεκάθαρα με μένα και ότι δεν μπορώ να δεχτώ την γκρίνια τους, κάτι το οποίο δεχόταν ο αδερφός μου. Προσπαθώ να τους εξηγήσω πόσο με αγχώνει όλο αυτό...Ότι έρχονται γιορτές και αγχώνομαι προκαταβολικά για τα ποσά οχι θα πω εγω και τι θα πουνε εκείνοι.Αναγνωρίζω ότι σε πολλούς θα φανεί γελοίο, απλώς εμένα οντως με αρρωσταίνει και με κουράζει το όλο θέμα. Θα ήθελα να ακούσω γνώμες και αν εγώ είμαι η υπερβολική ή εκείνοι οι πιεστικοι.