ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μητέρα μου έχει πίεση. Πήγε σήμερα στο γιατρό επειδή πριν λίγες ημέρες της είχε ανέβει. Την ρώτησα αν αισθανόταν καλά ή αν ένιωσε καθόλου κάτι, μία ζάλη, έναν πονοκέφαλο... Μου είπε όχι. Μαζί στον γιατρό είχε πάει και η αδερφή μου. Ρώτησα την μητέρα μου τι της είπε ο γιατρός, λέει τίποτα καλά, μετά ρώτησα την αδερφή μου επειδή μερικές φορές η μητέρα μας τα κρατάει κρυφά και μου είπε ότι είπε στον γιατρό πως την ημέρα που της ανέβηκε η πίεση της πόνεσε το κεφάλι. Εμάς όπως δεν μας είχε πει τίποτα τότε. Η αλήθεια είναι όμως ότι εκείνη την ημέρα, είδα την μητέρα σχετικά φοβισμένη. Τέλος πάντων, όταν μου είπε η αδερφή μου ότι είπε στον γιατρό για τον πονοκέφαλο, φοβήθηκα πολύ. Ένιωσα αμέσως σαν μία ζαλάδα, μία αίσθηση στα αυτιά σαν να βούλωσαν και σαν έναν πόνο στο κεφάλι και νόμιζα πως θα λιποθυμήσω, ενώ η αίσθηση του σώματος ήταν "κάπως". Τότε πήγα στο μπάνιο να ρίξω νερό στο πρόσωπο μου να συνέλθω. Από 12 χρόνων περίπου είχα πρόβλημα με την λιποθυμία με τις φοβίες κυρίως, τις οποίες δεν τις έχω ξεπεράσει εντελώς (τώρα είμαι 29) και όποτε έχω αυτή την αίσθηση ρίχνω λίγο νερό στα μάτια και το πρόσωπο μου. Τώρα έχω συνέλθει αλλά νομίζω πως έχω μία ενόχληση στο κεφάλι μου και σκέφτομαι ότι μπορεί να ανέβηκε και η δική μου η πίεση. Δεν είναι απίθανο να γίνει και αυτό στην ηλικία που βρίσκομαι. Ξέρω ότι μερικές φορές η υψηλή πίεση δεν είναι απαραίτητο να έχει συμπτώματα αλλά άλλο να ακούς ότι κάποιος έχει υψηλή πίεση επειδή απλά έτυχε να κάνει μία εξέταση και άλλο να κάνει μία εξέταση επειδή είχε κάποιο σύμπτωμα (όπως πονοκέφαλος, ζάλη, πόνος στην καρδιά κτλ) το οποίο σύμπτωμα είναι της υψηλής πίεσης. Το αν η υψηλή πίεση οφείλεται στο φαγητό μπορείς να το ελέγξεις αλλά αν οφείλεται σε κάτι άλλο οργανικό, φάρμακα κτλ πως το ελέγχεις; Τον τελευταίο χρόνο στο οικογενειακό μου περιβάλλον έχουν αρχίσει να εμφανίζονται κάποια προβλήματα υγείας και έχω πει πολλές φορές στον εαυτό μου ότι θέλω να φύγω γιατί δεν θέλω να ακούω κακές ειδήσεις. Εντάξει δεν είναι κάτι σοβαρό αλλά όλα αυτά με φοβίζουν. Όπως επίσης έχω πει πως θα προτιμήσω εγώ να πάθω κάτι παρά οι δικοί μου αλλά μετά σκέφτομαι τους δικούς μου και ειδικά την μητέρα μου η οποία έχει περάσει πολλά και θα της ήταν πολύ δύσκολο να το ξεπεράσει. Χρειάζομαι έναν άνθρωπο να μιλήσω ή και να κλάψω, το έχω ανάγκη αλλά δεν έχω κανέναν και δεν θα ήθελα να μιλήσω και να κλάψω μπροστά στους δικούς μου. Και τώρα αυτή την στιγμή έχω δακρύσει και αισθάνομαι έναν κόμπο στο λαιμό μου.