ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γραφοντας συνειδητοποιησα οτι απλα δε μπορω να εμπιστευτω κανεναν στη ζωη μου πλεον σε κανενα επιπεδο και οσες προσπαθειες κανω παντα μου γυρνανε μπουμερανγκ..τον σκεφτομαι συνεχεια τον πρωην μου.ναι τον αγαπαω ακομη και παντα θα τον αγαπαω για να ειμαι ειλικρινης αλλα το θεμα μου ειναι οτι φευγοντας μου πηρε πολλα με πραγματα που εμαθα οτι εκανε απο πισω μου.μου πηρε την αξιοπρεπεια μου,την αγαπη μου και τη θεληση γαι την ζωη και την εμπιστοσυνη μου στους αλλους και σε μενα.ολα τα ανεκτησα εκτος απο την εμπιστοσυνη.καθε κινηση που κανω προς φιλους μου αποδεικνυει οτι δεν ειναι φιλοι και κινηση ερωτικη δε νιωθω να κανω προς κανεναν γιατι νιωθω οτι κανενας δε θα με κοιταξει..το παλευω οσο μπορω πραγματικα,το συζηταω και με την ψυχολογο μου αλλα ειλικρινα εχω κουραστει να ειμαι μονη μου σε ολα.θελω καποιον φιλο να ειναι διπλα μου και εγω διπλα του.καποιο συντροφο να ειναι εκει για μενα και εγω για εκεινον.ειμαι τοσο χρονων κοπελα και νιωθω τοσο ευαλωτη..το θεμα μου δεν ειναι ο πρωην μου λοιπον αλλα το ποσο μονη νιωθω γιατι με εβλαψε με τετοιο τροπο που με εκανε χασω τις δυναμεις μου..