ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορει να μην εχω παιδια -ειμαι μικρη ακομα- αλλα παντα πιστευα οτι θα επρεπε να υπαρχει μια σχολη που να σου μαθαινει πως να εισαι "σωστος" γονιος. Κ μην μου πειτε οτι δεν υπαρχει σωστος κ λαθος τροπος να μεγαλωνεις ενα παιδι. Φυσικα κ υπαρχει. Οι παιδαγωγοι τι νομιζετε οτι μαθαινουν? Αντιλαμβανομαι φυσικα οτι ειναι πολυ δυσκολος ο ρολος του γονιου κ δεν μπορω να κρινω εναν γονιο που αθελα του μεγαλωνει με "λαθος" τροπο το παιδι του, γιατι ειμαι σιγουρη οτι για κεινον ο τροπος που εφαρμοζει ειναι ο καλυτερος δυνατος. Ομως επειδη δεν ειμαστε παντογνωστες κ σιγουρα υπαρχουν πραγματα που δεν ξερουμε, θα επρεπε πιστευω να υπαρχουν καποιοι ειδικοι (πχ ψυχολογοι) που να συμβουλευουν τους γονεις. Κ θα επρεπε αυτο να ειναι υποχρεωτικο για ολους, οχι μονο για οσους ηθελαν απο μονοι τους να παρουν την πρωτοβουλια κ να πανε σ ενα ψυχολογο. Θα επρεπε τα ιδια τα σχολεια να υποχρεωνουν τους γονεις να κανουν συνεδριες με ψυχολογους κ να συζητανε για το παιδι τους. Σε εβδομαδιαια βαση κ υποχρεωτικα. Σκεφτειτε λιγο, ποσο πιο ψυχικα υγιη θα ηταν τα παιδια αν συνεβαινε αυτο. Στις μερες μας ειναι τοσο εντονο το φαινομενο του σχολικου εκφοβισμου κ για την εξαλειψη του ειναι πολυ σημαντικο να υπαρχει καλη επικοινωνια αναμεσα στο γονιο κ το παιδι. Κανεις δεν αντιλαμβανεται οτι αυτος ο εκφοβισμος που δεχεται ενα παιδι σε μικρη ηλικια θα ριζωσει μεσα του, θα επηρεασει το χαρακτηρα του κ θα στιγματισει την υπολοιπη ζωη του κ τις σχεσεις του μ τους γυρω του.Το να φερνεις στον κοσμο ενα παιδι κ να το αναθρεψεις σωστα ειναι πολυ σημαντικο. Ειναι κριμα που παιδια μπορει να εχουν πολυ σοβαρα προβληματα με τους φιλους τους, με τις σχεσεις τους, μπορει να υποφερουν απο αγχος κ οι γονεις τους δεν εχουν ιδεα. Ολα ξεκινουν απο το να χτισεις μια σχεση εμπιστοσυνης αναμεσα σ σενα κ το παιδι σου. Ωστε να μπορει το παιδι σου να ερθει να σου μιλησει και να ξερει οτι θα το ακουσεις. Οι περισσοτεροι γονεις θα πανε με μεγαλη ευκολια το παιδι τους στον γιατρο αν εχει πυρετο γιατι θα ανησυχησουν για την υγεια του, ομως δεν θα προβληματιστουν ιδιαιτερα για αλλες συμπεριφορες του παιδιου τους, οι οποιες μπορει να ειναι εξισου προβληματικες ή να τον εμποδιζουν να αναπτυξει υγιεις σχεσεις με τους γυρω του. Πχ μπορει μια δασκαλα να λεει συνεχως σε ενα γονιο οτι το παιδι του ειναι πολυ ατακτο, αγενες, μη συνεργασιμο κ σπανια οι γονεις θα ασχοληθουν σοβαρα με αυτα τα θεματα του παιδιου τους. Δεν ειναι κριμα?