Όσο κι αν νιώθεις ακόμα κάποια συναισθήματα γι' αυτόν, όσο κι αν φοβάσαι τη μοναξιά ή όσο κι αν διστάζεις να προχωρήσεις στη ζωή σου- πράγματα δηλαδή απολύτως κατανοητά κι ανθρώπινα όλα αυτά- αδυνατώ να καταλάβω πώς κάποιες φορές δεν παίρνει τα ηνία το κομμάτι της λογικής μέσα σου παρά αφήνεις μόνο να σε πλημμυρίζουν συναισθήματα.
Αυτό το λέω γιατί γράφεις ότι τσακωνόσασταν συνέχεια κι οι τσακωμοί ήταν συνήθως χωρίς λόγο και αιτία.
Αλλά δεν βγάζεις πουθενά στην εξομολόγησή σου έστω μια ελάχιστη ανακούφιση που χωρίσατε.
Η λογική σου δηλαδή δεν σου λέει ότι αν είστε και πάλι μαζί θα οδηγηθείτε ξανά σε τσακωμούς;
Αφού λες ότι αυτός έτσι είναι και δεν αλλάζει, εσύ το γράφεις.
Άρα; Για ποιό λόγο να είστε και πάλι μαζί;
Επίσης δεν ξέρω τι εννοείς εργασιομανής, δεν γράφεις τι επάγγελμα έκανε.
Εργασιομανία από εργασιομανία διαφέρει.
Δηλαδή τι, έκανε πολλά επαγγελματικά ταξίδια και σε άφηνε μέρες ή μήνες μόνη σου;
Τι ακριβώς έκανε;
Αν ας πούμε είχε κάποιες συγκεκριμένες ώρες που έλειπε στο γραφείο ή είχε κάποια διευθυντική θέση ευθύνης σε μια δουλειά, τότε τι ακριβώς να έκανε;
Για μένα σημασία έχει όταν γυρνούσε από τη δουλειά αν ενδιαφερόταν για σένα.
Αν όχι, τότε ποιός ο λόγος να είστε πάλι μαζί;
Σχετικά με αυτό που λες περί ποιοτικού χρόνου και ασφάλειας, ας μη γελιόμαστε. Αυτά τα δύο πράγματα τα προσφέρουν μόνο οι καλοπληρωμένες και χρονοβόρες δουλειές (εκτός αν έχει κληρονομήσει κάποιος τα πλούτη της οικογένειάς του και έχει υπαλλήλους για τα πάντα).
Δηλαδή αν είχες κάποιον άλλο που να ήταν συνέχεια διαθέσιμος και θα είχε μια πιο χαλαρή δουλειά πάλι θα ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί ούτε ασφάλεια θα είχες μαζί του ούτε θα περνούσατε ποιοτικό χρόνο μαζί.
Και πάλι όμως σου λέω ότι επειδή δεν γράφεις τι δουλειά έκανε και πώς ακριβώς ορίζεις την εργασιομανία του δεν μπορώ να πω περισσότερα, απλώς υποθέτω.
Δηλαδή αν έλειπε πολύ καιρό για επαγγελματικά ταξίδια ή αν συναντιόσασταν σπάνια τότε δεν υπάρχει λόγος να αναπολείς και να θες να επιστρέψει κάτι τέτοιο στη ζωή σου.
Από την άλλη νομίζω υπάρχει μια αντίθεση όταν γράφεις ότι ήσουν η τελευταία στη λίστα προτεραιοτήτων του αλλά σου είπε ότι πάντα θα σ' αγαπάει κι ότι θα είναι πάντα εδώ για σένα.
Τα συναισθήματά του (αν δεν είναι λόγια του αέρα) δείχνουν πως δεν σε ήθελε για να περνάει την ώρα του.
Αυτός μάλλον έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν θα πρέπει να είστε μαζί και να επιστρέψετε στους τσακωμούς ενώ εσύ δεν τον έχεις ξεπεράσει ερωτικά.
Καλό θα ήταν να προχωρήσεις στη ζωή σου.
10.11.2024 | 14:58
Πισωγυρίσματα
Έχουμε χωρίσει μετά από 8μιση χρόνια μαζί, εδώ και 10 μήνες..η απόφαση ήταν κοινή εφοσον τσακωνόμασταν συνέχεια. Οι τσακωμοί ήταν συνήθως χωρίς λόγω κ αιτία. Ειναι εργασιομανησ Κ εγώ ήμουν η τελευταία στη λίστα προτεραιοτήτων του…Στο διάστημα αυτών των μηνών επικοινωνούσαμε μόνο για το τι κανείς κ κάποια διαδικαστικά. Του έστειλα πριν λίγους μηνες γράμμα για να του πω ευχαριστώ για όσα ζήσαμε, για το ότι του εύχομαι να είναι ευτυχισμένος (Σουηδία ένα πράμα) κ απάντησε πίσω ότι αγαπάει κ πάντα θα με αγαπάει κ θα είναι πάντα εδώ για μένα κτλ κτλ.. Πέρα από αυτό δεν έκανε καμία κίνηση στο να τα ξαναβρούμε, δεν είπε ποτέ τίποτα. Πλέον δεν ρωτάει ούτε τι κάνω ούτε τπτ.Για το χωρισμό θεωρούσε ότι εγώ ζητάω πολλα (ποιοτικό χρόνο κ ασφάλεια)κ αυτός έτσι είναι κ δεν αλλάζει.
Μετά από τόσους μήνες είμαι χάλια ψυχολογικά κ μου λείπει απιστευτα (ενώ ήμουν πολύ καλύτερα τους προηγούμενους μήνες), δεν με ενδιαφέρει να γνωρίσω κάποιον άλλο κ δεν το θέλω.. Σκέφτομαι να του στείλω να ξανά μιλήσουν..αν είναι αυτός το «ταίρι» μ; Αν ακόμα δεν έχω ξεπεράσει το χωρισμό γιατί αυτός είναι ο «ένας»; Αν όμως δεν ενδιαφέρεται πια, εφοσον δεν έκανε καμία προσπάθεια να ξαναβρούμε;;
4
