25.2.2014 | 20:23
Ποιος ξέρει.. :)
Όσες χυλόπιτες κι αν φάω, όσα εμπόδια κι αν βρεθούν στο δρόμο μου, όσες στραβές κι αν μου τύχουν, όσο και να λέω στις φίλες μου πως δεν πιστεύω στον έρωτα και πως δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν, κάτι μέσα μου πάντα κρατάει την πίστη μου στον έρωτα ζωντανή και με πείθει πως δεν πρέπει να τσουβαλιάζω όλους τους ανθρώπους.Γιατί όπως εγώ, έτσι και κάποιος άλλο εκεί έξω πιστεύει στον έρωτα και ψάχνει να τον βρει.Δεν είναι ότι έχω τη βεβαιότητα πως θα τον βρω.Είναι που η ελπίδα μέσα μου δεν σβήνει ποτέ.Ακόμα και τις στιγμές εκείνες που έπιασα πάτο κι ήμουν τόσο πληγωμένη, ποτέ δεν απαρνήθηκα την ανάγκη μου για έρωτα.Ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω σε αυτόν.Ποτέ δεν σταμάτησα να θέλω να κάνω μια όμορφη σχέση με κάποιον.Ίσως κατά βάθος είμαι πολύ αισιόδοξο άτομο για να θεωρήσω τις καταστάσεις τελειωμένες.Όσο είμαι ζωντανή θα κάνω τις προσπάθειές μου να νιώσω πάλι αυτό το υπέροχο συναίσθημα.Δεν τα παρατάω.Τουλάχιστον όχι στα 22 μου χρόνια.