ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.6.2020 | 16:37

Πολύ δύσκολα...

Νιώθω πολύ κουρασμένη στη ψυχή. Στη ζωή αυτή νιώθω κυριολεκτικά μόνη μου και είμαι μόνη μου ουσιαστικά. Δεν έχω κανέναν άνθρωπο κοντά μου εκτός από ένα συγγενικό πρόσωπο που δεν λέω τα πάντα για να μη το στεναχωρώ επειδή δεν είναι ήδη καλά ψυχολογικά. Κρατάω πολλά μέσα μου και ξεσπώ σε κλάματα όταν είμαι στο δωμάτιό μου. Τα άλλα ή έχουν φύγει από τη ζωή ή δεν υπάρχει ιδιαίτερη ενότητα και δεν μου βγαίνει να ανοιχτώ. Είμαι σχεδόν 35 και δεν έχω φίλες και παρέες, δεν έχω σύντροφο χρόνια και αρκετό διάστημα δεν εργάζομαι. Έχω ένα μικρό εισόδημα το μήνα από κάτι που νοικιάζω. Δεν βγαίνω οπότε εύκολα με λίγα χρήματα το μήνα και δυσκολεύομαι. Όπου ζητώ δουλειά και δίνω βιογραφικά, μου δίνουν ελπίδες και μετά τίποτα. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη, κάνω κάποιες ασχολίες στο σπίτι για να νιώθω λίγο καλύτερα, αλλά η ζωή μου είναι στάσιμη όσο και να προσπαθώ. Για τα συναισθηματικά μου δεν μπορώ να μιλήσω κάπου με λεπτομέρειες. Τον ενάμισι χρόνο είμαι λυπημένη για κάτι ανεκπλήρωτο που μάλλον οι καταστάσεις δεν το ευνόησαν, αλλά έμεινε μια θλίψη μέσα μου. Νιώθω μια ματαίωση ελπίδας για κάτι που ήρθε από το πουθενά και έφυγε που μου ξύπνησε μνήμες. Έμεινε για δεύτερη φορά ανεκπλήρωτο μετά από χρόνια. Σαν να δίνει κάτι η ζωή και μου το παίρνει πίσω χωρίς εξηγήσεις. Είναι κάτι που έμεινε ως πάγωμα στο χρόνο και δεν γνωρίζω την εξέλιξη. Δεν τρέφω αυταπάτες στον εαυτό μου αλλά δεν μπορώ να πάω σε ψυχολόγο να μιλήσω για τα χρήματα. Δωρεάν υπηρεσίες δεν θέλω μιας και χωρίς λεφτά δεν βρίσκεις άκρη. Κάνω γενικά θετικές σκέψεις και ότι θα περάσουν και θα έρθουν καλύτερες μέρες αλλά απογοητεύομαι. Είμαι πιο πολύ σπίτι και κάθομαι λίγο στο μπαλκόνι. Όπως καταλάβατε κάνω μόνη μου το ψυχολόγο στον εαυτό μου, αλλά η λύπη, τα αναπάντητα, η μοναξιά με κυριεύουν. Φοβάμαι ναι για το μέλλον μου, φοβάμαι πολύ διότι ήδη μετρώ απώλειες. Θέλω πολύ απλά να εργάζομαι και να βρω τον άνθρωπό μου και το σωστό δρόμο. Χρειάζομαι στήριξη και αγάπη όπως όλοι μας εδώ. Και το λέω αυτό διότι σας διαβάζω και υπάρχουν γενικά πολλά προβλήματα που πηγάζουν από τη ψυχή μας.
4
 
 
 
 
σχόλια
Πραγματικά με παίρνει απο κάτω οταν διαβάζω τέτοια γράμματα,δεν έχω λόγια και ξέρω οτι και να γράψω δεν θα σε παρηγορήσει,αλλα,μην το βάζεις κάτω,θα γυρίσει ο τροχός.Υπομονή. :(
Scroll to top icon