12.3.2012 | 23:24
πονάω
τόσο από τον ανεκπλήρωτο έρωτα σου αλλά συγχρόνως δεν μπορώ να μην νιώθω κι ευλογημένη που μ'έκανες να νιώσω ότι ένιωσα, έστω και άθελά σου, έστω και πειραματιζόμενη μια άλλη οπτική ζωής...αγαπώντας εξελίσσεσαι...μαθαίνεις, νιώθεις, συναισθάνεσαι...γι' αυτά τα δώρα να είσαι καλά πριγκιπέσσα μου και να χαμογελάς...σου πάει τόσο! κι ας βρεις το δρόμο σου, στο εύχομαι από καρδιάς!
