Τον πρώτο καιρό θα ειναι πολυ δύσκολα. Θα την σκέφτεσαι καθε μερα κ όλη μερα. Θα βλέπεις πριν πόση ωρα ήταν online και θα τσεκάρεις συνέχεια το προφίλ εκείνου του γελοίου τύπου που της την είχε πέσει ενώ ήξερε οτι είστε μαζι. Σιγά σιγά θα αρχίσει να περνάει αυτο σε ολα τα παρακλάδια της ζωής σου. Θα σκέφτεσαι οτι δεν αξίζει τίποτα και κανένας, δεν σε καταλαβαίνει κανεις κτλ. Επίσης να σημειώσω πολυ συχνές σκέψεις ειναι τα "ποσο εύκολα ξεχνάει ενας άνθρωπος" και "δεν θα ξαναβρώ ποτε κάτι παρόμοιο ούτε θα αγαπήσω ποσο τόσο άλλη γυναίκα".Πίστεψε με ολα αυτα ειναι τελείως ΛΑΘΟΣ. Δεν τελείωσε η ζωη σου. Ο δρόμος που βοήθησε εμένα να βγω απο αυτη την κόλαση ειναι που ασχολήθηκα με τον εαυτό μου. Διάβασε βιβλία, ξεκινα τρέξιμο, κάνε γυμναστική καθε είδους, δες ταινίες, σειρές, θέατρα (ναι μόνος σου αν δεν βρεις παρέα). Κάνε τον εαυτό σου αυτο που νομίζεις ιδανικό για εσενα. Ολα αυτα θέλουν υπομονή. Σκέψου το σαν αρρώστια δεν αποβάλλεις τοξίνες μιας αρρώστιας που είχες 5 χρονια μέσα σε ενα μήνα. Θέλει χρόνο για να βγει απο μέσα σου. Να θυμασαι πως κανενός δεν τελείωσε η ζωη με ενα χωρισμό. Ή τουλάχιστον σε όσους τελείωσε έγιναν βιβλία και ταινίες.
12.3.2017 | 00:33
Πονάω πολύ...
Πριν ένα μήνα χωρισα με την κοπέλα μου με την οποία είμασταν 5 χρόνια μαζί. Μπορεί για κάποιον να είναι πολλά μπορεί και λίγα αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς λόγω καταστάσεων χρειάστηκε τα 3,5 χρόνια να συζήσουμε οπότε είμασταν σαν κανονικό ανδρόγυνο. (έκανα πολλές εγχειρησεις και μου στάθηκε σε όλα).Τώρα όμως που τελείωσα και είμαι καλά με την υγεία μου οι δικοί της άνθρωποι της έβαλες ιδέες πως δεν είμαι για κείνη πως δεν συνεισφέρω πολλά στο οικονομικό και δυστυχώς εκείνη επηρεάστηκε και με χώρισε. Γιατί τώρα; Καταλαβαίνω ότι άντεξε τόσο καιρό αλλά τώρα που τελείωσε γιατί τώρα; Εδώ και ένα μήνα δεν ήμουν τόσο χάλια επειδή μου έδινε πολλά σημάδια ότι δεν είχε τελειώσει επειδή και κείνη νοιώθει ότι με αγαπάει και μου το είπε κιόλας αλλά μου λέει ότι δεν ταιριαζουμε.Νοιώθω κομμάτια, παρόλο που δεν έχω ξανά κλαψει ήταν φαίνεται να μη γίνει η αρχή επειδή αυτό γίνεται αρκετά βράδια. Προσπαθώ να την ξεχάσω μα τα πάντα μου θυμίζουν εκείνη, την ονειρεύομαι σχεδόν κάθε βράδυ. Πλέον κάνω κακό στον εαυτό μου επειδή δεν κοιμάμαι πολύ, δεν τρώω και γενικά είμαι χαμένος, το καταλαβαίνω αυτό αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Για τα πέντε χρόνια και οι δύο μας είχαμε πει ότι νοιωθαμε ότι είμαστε πολύ ερωτευμενοι και αγαπημένοι και πως σε λίγο καιρό θα κάναμε αρραβώνα και γάμο, μέχρι και παιδί θέλαμε επειδή είχε προκύψει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη αλλά φυσικά της υγειακης μου κατάστασης αλλά και το οικονομικό δεν το επετρεπαν οπότε θέλαμε κατά κάποιο τρόπο να "φέρουμε" αυτό που χάσαμε. Προσπαθώ να βγαίνω με φίλους να κάνω διάφορα άλλα τίποτα δεν έχει αποτέλεσμα. Τι να κάνω; Δεν είχα ξανά νιώσει τόσο πόνο ποτέ στην ζωή μου ακόμα και με τόσες εγχειρησεις.
5
