ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν,χωρισαμε, εντάξει έκλαψα χτυπήθηκαν παρακάλεσα, πέρασαν μήνες.Ειχαμε κάποιες επιστροφές στηριζόμενες στο σεξ αλλά επανασύνδεση όχι. Μιλάμε τυπικά πια αλλά πιάνω τον εαυτό μου να τον ζητάει πάλι. Ταυτόχρονα, έχοντας κάνει την αυτοκριτική μου και την κριτική της σχεσης μας,κατανοώ πως δεν ήταν μια υγιής σχεση,διήρκησε 3χρονια αλλά δεν ήταν υγιής. Είχε πολλά προβλήματα που μάλλον έκανα πως δεν τα έβλεπα και μάλλον τον είχα εξιδανικεύσει. Γιατί όμως με πιάνει το πείσμα και ο εγωισμός μου "πως γίνεται να μη με σκέφτεται? Πώς γίνεται να μου μιλάει πια κοφτά και τυπικά..;" Γιατί ακόμη στέλνω που και που ένα μήνυμα; Θέλω τελικά να είμαι μαζί του; Απαντάω λοιπόν ναι αλλά έτσι όπως τον έχω εγώ στο μυαλό μου. Ναι αλλά δεν γίνεται. Γιατί ακόμη το παιδεύω λοιπόν έστω και υποσυνείδητα;