ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΜΙα γνωστή μου είπε να γίνω μπρατίμισα στο γάμο της.Ε κι εγώ είπα ευχαρίστως, είναι τιμή να σου κάνουν πρόταση για μπρατίμισα. Δεν είχα ξανα γίνει. Λοιπόν βοήθησα πολύ να μεταφέρουμε πράγματα, μετακινήσεις με το αμάξι moy απο δω απο κει 4 μέρες τις έχασα και δεν είχα και κανένα όφελος στο κάτω κάτω, δεν ήταν φίλη που τη ξέρω καιρό. Το έκανα ανιδιοτελώς και όταν είπε να μου δώσει για βενζίνες είπα, άντε καλέ ήθελα να σε βοηθήσω της λέω (για να κρατήσω και επαφές αργότερα, το είδα και σαn ευκαιρία να αποκτήσω μια καινούρια φίλη, περίμενα να το εκτιμήσει). Να μην τα πολυλογώ, πήγα κάποιες μέρες σπίτι, ήμουν στη κουζίνα και κερνούσα μόνο, εμένα δεν μου προσέφερε τίποτα, κατευθείαν στη κουζίνα και κέρασμα. Τη τελευταία μέρα μου λέει μην έρχεσαι νωρίς γιατί όλοι έρχονται αργά, οπότε θα σε χρειαστώ αργότερα την τάδε ώρα. Ε λοιπόν πάω κι εγώ την ώρα που μου είπε περίπου.ΜΠαίνω μέσα και είχε κατεβασμένα τα μούτρα μέχρι κάτω, ένα ύφος δολοφονικό, ούτε με χαιρέτισε, είχαν κόσμο και είχε νεύρα. Οι άλλες οι μπρατίμισες ήρθαν πιο αργά (τις ξέρει χρόνια) και της είπαν συγνώμη που αργήσαμε δεν ξέραμε ότι θα έρθουν απο τόσο νωρίς μαζεμένοι και δεν είχες κανέναν να εξυπηρετήσει. Και σ'αυτές λέει ότι δεν πειράζει βρε εντάξει δεν έγινε τίποτα απλά αγχώθηκε. Και της λέω "συγνώμη βρε κοπέλα μου που να ξέραμε οτι θα έρθουν απο το μεσημέρι, αφού αυτή την ώρα μας είπες να έρθουμε. Και σε εμένα απαντάει "ααα με εσένα τσαντίστηκα πάρα πολύ που δεν ήρθες και άργησες" ΤΙ? Ήμουν στην αρχή έτοιμη να κλάψω, δεν ήξερα τι να πω, την αχαριστία να σχολιάσω που χάλασα τόσες μέρες να τη βοηθήσω; Ή το ότι στις άλλες είπε δεν πειράζει και τα έβαλε μαζί μου; Στην ώρα μου πήγα, αυτή δε περίμενε κόσμο το μεσημέρι. Της απαντάω λοιπόν "συγνώμη με εμένα γιατί τσαντίστηκες δεν κατάλαβα; Την ώρα που μου είπες να έρθω ήρθα, που να ξέρουμε ότι θα έχεις κόσμο νωρίτερα;" Στο κάτω κάτω ας με έπαιρνε τηλέφωνο να πει έχουμε κόσμο. Και μ λέει πλάκα σου έκανα (και καλά, σοβαρά τα είπε, αλλά ξέρετε αν βλέπει τα δύσκολα λέει ένα πλάκα έκανα, αλλά εμένα με πείραξε και δεν ξέρω αν το κατάλαβε) όλη την ώρα μετά είχα χάλια ψυχολογία, προσπαθούσα να μην το δείχνω αλλά μετάνιωσα απίστευτα που δέχτηκα να γίνω μπρατίμισα ειδικά σε άτομο που δεν ήξερα καλά. Είχα ετοιμάσει και το δώρο σε ένα φακελάκι, μεγάλο ποσό μαζί με το αγόρι μου, μετά απο αυτό λέω "τι να δώσω τόσα; θα το εκτιμήσει; εδώ δεν εκτίμησε τον κόπο μου που δεν ήμουν και υποχρεωμένη στο κάτω κάτω και με μάλωσε και απο πάνω". Δεν της τα έδωσα και τελικά αποφάσισα να της δώσω λιγότερα στην εκκλησία για τη συμπεριφορά της και το ξενέρωμα που έφαγα. Όταν έφευγε ο κόσμος απο το σπίτι τους έδινε "πεσκέσι" φαγητά και γλυκά να μην πάνε χαμένα και σε μένα δεν έδωσε ΤΙΠΟΤΑ! Άλλη μια σπρωξιά προς τον γκρεμό να με αποτελειώσει.ΜΟυ είπε και ευχαριστώ στο τέλος, αλλά τι να το κάνω; Μια κουβέντα είναι, μια λέξη και δεν σημαίνει τίποτα, το ευχαριστώ στη συμπεριφορά της δεν το ένιωσα στο ελάχιστο.Και σαν να μην έφταναν αυτά μου λέει στο τέλος με απαιτητικό ύφος, τη μέρα του γάμου εσύ να έρθεις πρωί σε χρειάζομαι (σκέφτομαι απο μέσα μου, ρε δε σφάξανε, κορόιδα ψάχνεις; Αφου δεν εκτιμάς τίποτα, για υπηρέτρια με ήθελες μόνο) και της λέω δεν μπορώ τόσο νωρίς έχω να τελειώσω δουλειές πιο πριν. ΜΟυ λέει καλά αλλα να έρθεις όσο πιο νωρίς γίνεται έχουμε δουλειές.Λοιπόν ξενέρωσα, ούτε στο γάμο έχω όρεξη να πάω, αλλά ο άντρας της με το αγόρι μου είναι φίλοι, όχι πολύ καλοί, απλά φίλοι. Θα είναι απο αγγαρεία πλεόν το να πάω στο γάμο,αλλά αυτή η συμπεριφορά μου έδειξε πολλά. Κρίμα και έδωσα χρήματα για ρούχα, παπούτσια, κλπ συν το δώρο που θα της δώσω. Τι θα κάνατε στη θέση μου; Δεν ήθελα να της πω τίποτα τη μέρα του γάμου και να μαλώσουμε, αλλά έλεγα να της πω κάποια στιγμή ότι με πείραξε η συμπεριφορά της. Ή να μην ασχοληθώ καθόλου να πάω τυπικά στο γάμο και να μην έχω μετά πολλά πολλά; Εσείς πως θα νιώθατε;