ΔΕΝ θα ήθελα να σκορπίσω τα ζουμιά μου παντού και κάποιος κακομοίρης να πρέπει να καθαρίζει. Θα ήθελα επίσης ο θάνατος μου να είναι μην προκαλέσει δυστυχία. Είχα δει ενα όνειρο που με σημάδεψε: Πέθανα ακαριαία σε τρομοκρατική επίθεση με την κοπέλα μου και μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε 3 μέρες στον παρόντα κόσμο, ώστε να αποχαιρετίσουμε όσους αγαπάμε, να κλείσουμε όλες τις υποθέσεις. Ιδανικότατο, αλλά το σενάριο δεν έχει σημασία. Σημασία είχε τα συναισθήματα, ο γλυκός πόνος της επικείμενης νοσταλγίας. Το συναίσθημα πως τα άτομα που αγαπάς τα βλέπεις τελευταία φορά, το ίδιο και τα τοπία - τα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου, μουσικές που αγάπησες, αγκαλιές με φίλους και συγγενείς γλυκές, σφιχτές, θέλεις να κρατήσουν για πάντα. Δάκρυα, υποσχέσεις, ειλικρίνεια. Χρόνος που περνάει, στιγμές που δεν ξανάρχονται.Το τέλος ήρθε, ελεγχόμενο.Το όνειρο αυτό με σημάδεψε, για τις επόμενες 3 μέρες σκεφτόμουνα μόνο αυτό. Έκτοτε προσπαθώ να ζω καθημερινά με ειλικρίνεια, απολαμβάνοντας τις στιγμές, την καλή παρέα, τα άτομα που αγαπώ και με αγαπούν. Επειδή ξέρω πως την πολυτέλεια του ονείρου μου δεν θα την έχω ποτέ..