ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μα πόσο ηλίθια είμαι, όχι πείτε μου..!!!! Οι παρέες μου, ακόμα και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, υποστηρίζουν ότι απολαμβάνουν τις συζητήσεις μαζί μου, αφού κάνω καίρια σχόλια και έχω ευφράδεια λόγου και δεν συμμαζεύεται.. Και μου 'ρχεται τώρα το wonna-be αίσθημα, να πούμε τα νέα μας. Τίποτα το τραγικό δηλαδή! Δεν μου ζήτησε να του κάνω και την ανάλυση του Μπακούνιν για το υπερ-εγώ, τα νέα μας είπαμε να πούμε. Ε ωραία.. ΟΤΙ ΜΑΛΑΚΙΑ μου κατέβει στο μυαλό, θα την ξεφουρνήσω!! Μα πείτε μου, είναι δυνατόν?! Κάθε φορά που μιλάμε οδηγώ την συζήτηση με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό με τις ηλίθιες, άκυρες και κουλές ασυναρτησίες που πετάω! Ξενερώνει το παιδί και φεύγει.. εμ βέβαια. Η κολλητή μου με συμβούλεψε σε τέτοιες περιπτώσεις να λέω μετά πως ήμουν είχα πιεί και δεν ήξερα τι έλεγα. Μα μέρα μεσημέρι; Θα με περάσει για αλκολικιά το αίσθημα και εκεί είναι που θα αρχίσει να τρέχει (και όχι απλώς να βαδίζει, όπως τώρα) μακριά μου..! Πείτε μου καλοί μου άνθρωποι, συμβαίνει και σε σας το ίδιο; Ξέρετε κάποιον άλλο με το δικό μου πρόβλημα; ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ?! Βοήθεια. :P