29.12.2016 | 12:03
Που;
Που να ταξιδεύει ο νους σου και που το σώμα σου; Άραγε με σκέφτεσαι; Μου γράφεις, με σβήνεις, με έσβησες; Τι κάνεις;Μου ευχήθηκες σε κάποια κρυφή γωνιά του ίντερνετ ή του όμορφου χαοτικού μυαλού σου; Γελάς άραγε ή δακρύζεις αυτή τη φορά θλιμμένε μου καημέ, ανεξερεύνητε.Ξέρω που, στο μυαλό μου ταξιδεύεις, συχνά πυκνά, και αφήνεις μικρά σουβενίρ που ανάβουν σαν χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Ζεστά και φωτεινά όπως το πάθος, η χαρά, η μαγεία, το μυστήριο. Και όταν σβήνουν φαίνεται η πραγματικότητα, άφτιαχτη, μάταιη, ρηχή.Είσαι τα λαμπάκια που καίνε και σβήνουν όπως τα πυροτεχνήματα, όπως οι μεγάλες ψεύτικες φωτιές, οι μοιραίοι έρωτες..