ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτομαι τόση ώρα τι μου αρέσει τόσο σε εσένα που δεν μπορώ να το βρω σε άλλους. Τι με τραβάει τόσο που κάθε φορά που ξαναγυρίζεις, ανεξαρτήτως που βρίσκομαι και τι κάνω, είμαι πάντα εκεί;  Μου αρέσουν τα πιστεύω σου, δεν συμφωνώ φυσικά με όλα, αλλά μου αρέσει που όταν πιστεύεις σε κάτι δύσκολα αλλάζεις γνώμη, ακόμα και αν είναι ανούσια, που φυσικά τις περισσότερες φορές δεν είναι. Μου αρέσει το χαμόγελο σου, γιατί είναι αληθινό και δεν υπάρχει σε πολλές φωτογραφίες, γι'αυτό και κάθε φορά που το βλέπω χαμογελάω και εγώ. Όταν γελάς χαμογελάνε και τα μάτια σου, διάολε πόσο μ'αρέσουν τα καστανά σου μάτια, μου υπενθυμίζουν συνεχώς πόσο καλόψυχος είσαι.  Μ'αρέσει που δεν είσαι “επιφανειακός”και σε ελκύουν τα πιο ασυνήθιστα πράγματα. Μ'αρέσει η σοβαρότητα σου, που δείχνει πόσο ώριμος είσαι, αν και ασυνήθιστη. Και φυσικά η πιο συχνή μη σοβαρότητα σου και οι πλάκες σου που με κάνουν να σε λατρεύω όλο και πιο πολύ.  Μ'αρέσει που νοιάζεσαι για τους γύρω σου και είσαι ανοιχτός στο να τους ακούσεις και να τους βοηθήσεις όποτε σε χρειαστούν. Μ'αρέσει που πιστεύεις σε εμένα και με πιέζεις να πιστέψω και εγώ. Καιρός δεν είναι; Μ'αρέσεις εσύ. Το πρόσωπο σου, το σώμα σου και το μυαλό σου. Εσύ που με είδες όταν ήμουν αόρατη. Με το μαλλί να κρύβει το μισό μου πρόσωπο και το σώμα μου κρυμμένο κάτω από την φαρδιά μαύρη μπλούζα του τότε αγαπημένου μας μεταλ συγκροτήματος. Εσύ, που σε τράβηξε ο “επαναστατικός” μου χαρακτήρας και που σου αρέσουν τα μεγάλα εκφραστικά μου μάτια. Ήδη μου λείπεις.