ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Posted on 03.07.18Καλησπερα. Με λενε Μαρια ειμαι 25 ετων και εδω και χρονια βιωνω απίστευτο μισος για την μανα μου. Αυτο το συναίσθημα ξεκινησε πιστευω απο πολυ παλια. Θυμαμαι να με μεγαλωνει η γιαγια μου, η μανα μου να ειναι ανυπαρκτη γτ δουλευε μονίμως και ο πατερας μου ενω ειχε χρονο να ασχοληθεί μαζι μου νευριαζε καθε φορα που έπρεπε να με προσεξει. Με τη μανα μου δεν θυμαμαι στιγμες σαν παιδι , ουτε παιζαμε , ουτε με διαβαζε, ουτε καν ξυπνούσε να μου φτιαξει πρωινο. Καποια στιγμη στη ζωη τους αποφασισαν απο κοινου πως θέλουν να ασχοληθούν με την εναλλακτικη θεραπευτικη. Ανοιξαν λοιπον ενα κεντρο και ελειπαν ολη μερα. Εγω συνεχιζα να ειμαι με τη γιαγια μου σπιτι. Οταν ημουν λοιπόν 10 χρονων μια μερα συνελαβαν τους γονεις μου. Οι κατηγορίες ηταν απατη απο τους μηνυτες_πελατες. Βρεθηκα λοιπόν μονη μου με την γιαγια η οποια δεν ειχε μαθει Ελληνικά και ας ηταν πολλα χρόνια στην ελλαδα. Και ξαφνικα με μια ετεροθαλή αδερφη απ το πρωτο γαμο της μανας μου που δεν ηξερα καν πως εχω. Πέρασα πολυ δυσκολα χρονια οι γονεις μου και οι δυο μειναν 5 χρονια φυλακη. Καποια στιγμή η αλλη κορη αποφασισε να με βαλει σε ιδρυμα γτ βαριοταν να με φροντισει. Εμεινα πολλα χρονια εκει μεχρι και τα 18 μου. Ωσπου ειχαν βγει ήδη οι γονεις μου εξω, και εγω ως φυσικο ηθελα να παω να μεινω μαζι τους. Μου ελειπαν. Και απο κει ξεκινησε μια χειροτερη κολαση. Τσακωνοντουσαν ολη μερα. Δεν πηγαιναν για δουλεια ο πατερας μου ειχε κολλησει στο μυαλό του ψυχικα και η μανα μου ειχε το τρελο ονειρο οτι θα γινει αποδεκτη η αίτηση που ειχαν κανει στο Στρασβούργο και οτι θα αποζημιωθουν. Το 2013 πεθανε ο μπαμπας μου απο ανακοπη λογικα ολο αυτο τον ειχε "πνιξει". Η μητερα μου βρηκε μια δουλεια ως ραφτρα. Περναγε ο καιιρος εγω δεν πληρωνομουν απο δουλειες(σερβιτορα) ώσπου ηρθε η μανα μου και μου πε οτι θελει μια κοπελα να συνεργαστουμε κ να ανοιξω μια επιχειρηση στο ονομα μου γτ για τα ρουχα Πρέπει να κοβονται τιμολογια. Εκεινη δεν μπορουσε ειχε και χρεει τραπεζων στο ονομα της. Συμφωνησα και ξεκινησα να μαθαινω την δουλεια μερα νυχτα. Η δουλεια πηγε πολυ καλα ειναι η αληθεια αλλα εμφανιστηκε η κορη της μανας μου. Ο ανδρας που ειναι μαζι επαθε ενα σοβαρο ατυχημα και ηταν κατακοιτος , οποτε εψησε την μανα μου να την βοηθησει. Φυσικα ειχα αντιρρήση διοτι τα χρηματα τα δουλευα και εγω. Ομως περασε το δικο της. Πριν λιγους μηνες ανακαλυψα λοιπον πως η μανα μου δεν πληρωνε την εφορια εχει μαζευτει ενα χρεος 5000 και επαθα κλονισμο. Ενω υπηρχαν χρηματα ενω μου ελεγε οτι τα πληρώνει. Εχασε ολη μου την εμπιστοσύνη. Γενικά πλεον δεν τη νιωθω μανα μου. Απο παλια ειχα θυμο απογοητευση νευρα. Τωρα πλεον νιωθω μισος. Αναγκαστηκα δουλεύουμε ακομα μαζι μεχρι να ξεπληρωθει το χρεος. Απλα δεν βρισκω λυση συντομη στο εξης ζητημα και αυτη εινα η ερωτηση μου. Τι μπορω να κανω για να μην νιωθω καθε φορα που την βλεπω και μονο νευρα. Δεν μαρεσει να γυρναω σπιτι ποτε, και απ τη συμπεριφορά της απέναντι μου η οποια ειναι διαταζω. Πρόσπαθω να βαλω το στοχο μου δλδ να ξεπληρωθει το χρεος και μετα να κλεισω την επιχειρηση και να φυγω αλλα δυστυχως η ψυχολογία μου ειναι χαλια. Δεν εχω ορεξη για δουλεια. Θελω απλα να λειπω για να μην την βλέπω. Συμβουλεψτε με !!