ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φίλοι της στήλης θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που με προβλημάτισε. Το είχα ξανακούσει κι είχα ξαναδιαβάσει γι' αυτό, το έχω λίγο συζητήσει με διάφορους και στο παρελθόν αλλά ένα μεταφρασμένο στα ελληνικά άρθρο το ξανάφερε μπροστά μου. Ποιός τελικά είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος συμπεριφοράς στους άλλους; Πώς να ζούμε; Μιλούν για νάρκισσους και χειριστικούς ανθρώπους που θέλουν να δείξουν πως είναι σε όλα τέλειοι, τολμηροί, άφοβοι, σούπερ ανταγωνιστικοί που θέλουν πρωτιές σε όλα και συνέχεια να δείχνουν αψεγάδιαστοι στους άλλους. Και τελικά είναι πολύ χειριστικοί στις σχέσεις τους και θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και να διοικούν ακόμα και τις προσωπικές τους σχέσεις. Αυτοί είναι οι φανεροί χειριστικοί. Ωστόσο μιλούν και για κρυφούς χειριστικούς ανθρώπους, δήθεν ευαίσθητους και δήθεν ευάλωτους που μπορεί να χρησιμοποιήσουν ακόμα και την ασθένειά τους (ή να υποκριθούν πως ασθενούν) για να κερδίσουν την αγάπη και την αποδοχή των άλλων. Κι αν αμφισβητηθούν από τους άλλους ή αδιαφορήσουν οι άλλοι γι' αυτούς, αμέσως λένε ότι αρχίζουν να χρησιμοποιούν εναντίον σου πράγματα που τους έχεις εμπιστευτεί, να σου πετάνε κατάμουτρα τις αδυναμίες σου και να σου μιλάνε για αχαριστία και φράσεις του στυλ ''εγώ έγινα θυσία για σένα κι εσύ αδιαφορείς ή με αμφισβητείς και θες να φύγεις'' ή ''εγώ κάνω τα πάντα κι εσύ δεν εκτιμάς τη φιλία, τη σχέση μας'' οτιδήποτε τέλος πάντων. Κρυφοχειριστικοί άνθρωποι. Η γλυκύτατη μητέρα μου ήταν ένας άνθρωπος που με απίστευτα χαμηλό αιματοκρίτη κι άσχημες εξετάσεις πήγαινε στη δουλειά αγόγγυστα. Επί σειρά ετών μέχρι που κατέληξε στο νοσοκομείο. Σκούπιζε τα δάκρυα πάντα πριν μπεις στο δωμάτιο σε περίπτωση που ήταν στενοχωρημένη. Οργιζόταν με την αδικία γύρω της, της είχαν συμβεί διάφορα πράγματα απ' όταν ήρθε στην Αθήνα μόλις ενηλικιώθηκε, ήταν πληγωμένη αλλά ποτέ δεν έδειξε χαιρεκακία για τους ανθρώπους. Ποτέ δεν υπήρξε μνησίκακη. Αν μπορούσε να βοηθήσει (κάποιες φορές ακόμα κι όταν δεν μπορούσε) έτρεχε να βοηθήσει. Άφησε ευκαιρίες κι ανθρώπους να φύγουν από τη ζωή της όπταν το θέλησαν εκείνοι, χωρίς πίεση, χωρίς να τους κατακρίνει για τις αποφάσεις τους. Κάποιοι θα έλεγαν πως αδιαφόρησε ή δεν πίεσε ανθρώπους και καταστάσεις όσο έπρεπε. Χαμογελούσε μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής της. Την έβλαψαν λεκτικά και πρακτικά και ποτέ δεν σκέφτηκε να ανταποδώσει. Στα χνάρια της ήμουν κι εγώ ένα ήσυχο παιδάκι. Δεν λέω πως ήμουν πρωτότυπος ή καλύτερος, κι άλλα εκατομμύρια άνθρωποι είναι σαν και μένα. Ο παιδίατρος της έλεγε της μητέρας μου πως ο δικός σας όταν τον εξετάζω είναι τόσο ήσυχος ή όταν εμβολιάζεται άχνα δε βγάζει, συνήθως γκρινιάζουν τα άλλα παιδάκια, ο δικός σας σιωπή. Ποτέ δε σκέφτηκα να ''διαφημίσω'' κάποιες καλές πράξεις που έκανα ούτε φυσικά να περιμένω ανταπόδοση από τους άλλους. Άφησα ανθρώπους να μπουν στη ζωή μου και να γλιστρήσουν έξω απ' αυτή όταν το επιθυμήσουν. Έδειξα το ενδιαφέρον μου, την αγάπη μου, τον έρωτά μου αλλά ποτέ δεν τα χρησιμοποίησα αυτά ως μοχλό πίεσης. Μια ζωή το θεωρούσα αυτονόητο πως θα φύγει ο άλλος όταν το επιθυμήσει, από μικρός ήμουν έτσι. Κάποιοι θα πουν πως έχασα φιλίες ή έρωτες επειδή αδιαφόρησα ή δεν πίεσα όσο έπρεπε προς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ίσως να ήταν έτσι. Προβληματίζομαι όμως. Ήταν όντως έτσι; Αν βλέπεις ότι δεν τσουλάει, δεν τραβάει μια σχέση χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν εντάσεις και διαφωνίες, ποιός ο λόγος να προσπαθείς να κρατήσεις κάτι; Σεβόμουν πάντα την αυτονομία και την αυτοδιάθεση των ανθρώπων και κυρίως τη δυνατότητα των επιλογών τους. Εννοείται πως ήταν πάντα έξω από τη λογική μου το να χρησιμοποιήσω θέμα υγείας για να κάνω κάποιον να με βοηθήσει ή να έρθει και να παραμείνει δίπλα μου, κάτι που όπως λένε κάνουν οι ευάλωτοι κι ανασφαλείς χειριστικοί. Πέθανε η μητέρα μου χωρίς να μάθει σκηνικά που είχα ζήσει κι ανθρώπους που με έβλαψαν πρακτικά αλλά και λεκτικά, μια νύξη της είχα κάνει μόνο στη διάρκεια της τελευταίας μας εκ βαθέων συζήτησης λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Σε ένα δίσκο του 1998 (δεν έχει σημασία να πω ποιού καλλιτέχνη ήταν, μπορεί κάποιοι να καταλάβουν αλλά επειδή μπορεί να μην αρέσει, δεν θα ήθελα να δημιουργηθούν αντιπαραθέσεις) έγραφε στο σημείωμα μέσα στο άλμπουμ ότι είχε πάντα αγωνία λέει αν έδειξε στους φίλους του και τους συμμαθητές του όταν ήταν μικρός πόσο τους αγαπάει κι ότι θα του λείψουν. Έτσι έγραφε αυτός ο καλλιτέχνης. Αισθάνομαι λοιπόν κάπως έτσι. Δεν υπήρξα πιεστικός ούτε χειριστικός ούτε θα γίνω στο μέλλον. Δεν περίμενα ποτέ ανταπόδοση και δεν ήμουν ποτέ ιδιοτελής. Έναν τέτοιο άνθρωπο έχω γνωρίσει στη ζωή μου, έναν φίλο μου. Που δεν κρίνει, δεν ζητάει τίποτα κι είναι έτσι. Θα πει τη γνώμη του αλλά δεν θα την επιβάλλει. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν κι άλλοι, σαφώς και υπάρχουν αλλά στη ζωή μου άλλον έναν τέτοιο άνθρωπο έχω γνωρίσει στον απόλυτο βαθμό. Άνετα μπορώ να χαρακτηριστώ αδιάφορος ή ότι δεν έκανα προσπάθειες να μείνω στη ζωή ανθρώπων που αγαπούσα ή ότι δεν δημιούργησα τις κατάλληλες ευκαιρίες στη ζωή μου. Δεν ξέρω, προβληματίζομαι. Υγεία σε όλους και να περνάτε καλά. Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Κι εσάς που σκρολάρατε γρήγορα και δεν το διάβασατε ολόκληρο γιατί ο χρόνος είναι χρήμα.