ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γλυκέ μου Άγιε Βασίλη,Ναι, εσύ με τα ροδαλά τσουμπωτά σου μαγουλάκια και το κατακόκκινο κοστούμι με τα λευκά του τα ρεβέρ.. Στο εξομολογούμαι επιτέλους.. Απο μικρή αμφισβητούσα την ύπαρξη σου! Βέβαια, μεγάλωσα και σε αλλοτινές εποχές που δεν ήσουν και τόσο πολύ φίρμα. Να σκεφτείς, ήμουν παντελώς έτοιμη να αποκλείσω την ύπαρξη σου, μέχρι που έμαθα πως στ' αλήθεια ήσουν Άγιος και στ' αλήθεια σε λέγανε Βασίλη, κι ήσουν λέει κι ένας μεγάλος ιεράρχης! Ένας άρχοντας που μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα, τα δώρισε στον κόσμο! Και να σου εξομολογηθώ και κάτι άλλο, απο τότε ξέρω με βεβαιότητα πως υπήρξες στ' αλήθεια Άγιε Βασίλη! Και κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αυτή η συνειδητοποίηση μου φέρνει πραγματική χαρά! Ακόμη και η εικόνα σου με τα ροδαλά μαγουλάκια και την καλοταϊσμένη κοιλίτσα που δίνει χρώμα στην γκρίζα πραγματικότητα που βιώνουμε με κάνει να χαμογελώ! Και το 'χω πει κι αλλού. Γιατί γλυκέ μου Άγιε Βασίλη, ακόμη κι αν όλα τα δώρα του κόσμου μοιάζουν σαν άπιαστα όνειρα, και μόνο του εκείνο το αχνό χαμόγελο αρκεί για να φωτίζει και να ζεσταίνει τις καρδιές όσων των συνειδητοποιούν.. Έστω και για μια στιγμή.Με ειλικρινή εκτίμηση,