24.10.2012 | 15:46
Προσωπικό...
Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι που έχουμε αγαπήσει περισσότερο στη ζωή μας να είναι αυτοί που μας απογοητεύουν και μας πληγώνουν με τον χειρότερο τρόπο? Να χρειάζεσαι μια και μόνο λέξη, ένα νεύμα, μια κίνηση.. ένα σημάδι ότι κάποια πράγματα ήταν αληθινά.. ένα σημάδι που δεν έρχεται ποτέ. Και πρέπει να πας παρακάτω. Και το να προχωρήσεις φαντάζει το πιο λογικό που μπορείς να κάνεις, μα και το πιο δύσκολο ταυτόχρονα, από τη στιγμή που δεν σου δόθηκε το τέλος που άξιζε αυτή η σχέση. Και τότε κάτι γίνεται. Αντιδράς, και απογοητεύεις τον εαυτό σου. Και τότε αδειάζεις. Αδειάζεις από αγάπη, από θυμό, από όλα. Και τότε το να προχωρήσεις γίνεται το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Και πορεύεσαι γεμάτος ουλές πλέον, αλλά σοφότερος απ' όταν ξεκίνησες το ταξίδι σου.Αντίο φίλε μου...