ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 22 κ ειμαι μ το αγορι μου απ τα 16(κοινως 6 χρονια). Ο πρωτος μου, μαζι του εζησα τα παντα. Εχουμε σχεση με εντασεις, συνεχως τσακωμοι, ενα σωρο προβληματα(συμπεριφορας, συνεννοησης) αλλα για καποιο λογο οσες φορες κ να χωρισουμε παλι ξαναειμαστε μαζι. Δεν ξερω αν λεγεται αγαπη, μαλλον περισσοτερο θα το ελεγα συνηθεια, βολεμα, φοβο αλλαγης. Καποιες φορες σκεφτομαι οτι θα μπορουσα να χα καποιον που θα με σεβεται περισσοτερο, αλλα εχω συνηθισει τοσο πολυ την παρουσια του στη ζωη μου που απλα δεν μπορω χωρις αυτον. Ειμαι εξαρτημενη. Η παρουσια του στη ζωη μου μου δινει το αισθημα της ασφαλειας. Με κουραζουν οι τσακωμοι μας, περνανε μερες που δε μιλαμε, του λεω οτι δεν μπορω αλλο αυτη την κατασταση, αλλα μετα απο λιγο λυγιζω κ τα ξαναβρισκουμε. Τσακωνομαστε σχεδον μερα παρα μερα κ συνηθως για τους ιδιους λογους. Υπαρχουν τοσα πραγματα που με χαλανε σ αυτον, αλλα ξερω οτι μετα απο 6 χρονια δεν μπορεις να αλλαξεις κατι. Οσο κ αν προσπαθω να του εξηγησω τι με ενοχλει, απλα δεν δειχνει να ενδιαφερεται κ πολυ να το αλλαξει, γιατι ξερει πως κ να μην το αλλαξει, εγω παλι μαζι του θα μεινω. Με εχει δεδομενη, κ εγω βεβαια τον εχω. Απ τη μια νιωθω οτι ειναι δυσκολο να χωρισω μετα απο τοσα χρονια, αλλα απ την αλλη δεν θελω να ζησω μια ζωη μαζι του. Ειδικα απ τη στιγμη που σε βασικα πραγματα δεν συνεννοουμαστε. Περναμε ωραιες στιγμες, αλλα αξιζει για 5 ωραιες στιγμες να γινεσαι χαλια, να τσακωνεσαι κ να εκνευριζεσαι 300 φορες? Ειχατε ποτε τετοια σχεση? Πως κατεληξε?