Αν σκέφτονταν όλοι σαν εσένα, σωθήκαμε. Όταν ένας συγγενής, φίλος, ή μια σχέση σου πάσχει από οποιαδήποτε ψυχική ασθένεια, οφείλεις αν τον νοιάζεσαι και τον αγαπάς πραγματικά, να σταθείς δίπλα του, όσο και με όποιον τρόπο το επιτρέπει η κατάστασή του. Δεν λέω να βουλιάξεις μαζί του/της. Λέω να τον συμβουλεύεις, να τον φροντίζεις, να τον αγαπάς, όπως θα έκανες και με οποιονδήποτε ψυχικά υγιή. Με τη λογική σου λοιπόν, ένα άτομο με άνοια, θα το παρατήσουμε σε κάποιο ίδρυμα επειδή δεν θα γίνει ποτέ καλά. Ή ένα άτομο με κατάθλιψη, θα το αφήσουμε στη μοίρα του, εμάς δεν μας νοιάζει. Παλεύουμε για αυτόν όσο μπορούμε, κουραστήκαμε, άρα έχουμε άλλοθι. Κακά τα ψέματα, η ζωή αυτού που έχει κάποιο πρόβλημα (κυρίως ψυχικής υγείας) καταστρέφεται πρωτίστως. Οι άνθρωποι γύρω του, μπορούν να κάνουν τη ζωή τους μια χαρά, στις περισσότερες περιπτώσεις, για να μην πω σε όλες και φανώ απόλυτη.
20.8.2019 | 19:06
Ψυχικες παθησεις
Συγγνωμη αλλα θελω να γραψω κατι που ισως φανει σκληρο. Συνεχεια διαβαζω για την παθηση της κσταθλιψης , τις κρίσεις πανικού, τη διπολικη διαταραχη και την αγαπη που χρειαζονται οι ανθρωποι που νοσουν. Σίγουρα οι ανθρωποι αυτοι δικαιουνται και πρέπει νσ εχουν καλη συμπεριφορα απο τους γύρω και τους συγγενείς. Ομως θέλω να εκφρασω ενα παράπονο??? Ποιος σκεφτεται τη μανα, τη συζυγο του καταθλιπτικου που κλαιει συνέχεια, που εμποδίζει αθελά του την οικογένεια να ζήσει Χριστουγεννα, που χάνονται ευκαιριες οικονομικες και επαγγελματικες διότι όταν γυρνάς απο τη δουλεια ξ λεξη γαληνη ειναι αγνωστη, οι αργιες μοιαζουν καταρα....και νομιζετε οτι ειναι ευκολο να αρκεστεις στο ρολο της νοσηλευτριας/ νοσηλευτή? Η να βαλεις ενα χ και να προχωρήσεις??? Οι ψυχικες παθήσεις δυστυχως δεν γινονται καλά με την αγάπη. Πολλές φορές ουτε με φάρμακα. Και τοτε ξεχνας τον νεο, σφριγηλό ανθρωπο που γνώρισες και προχωράς....με πέτρινη πλέον καρδια. Γιατι τα χρόνια εχουν περάσει και μέχρι να το πάρεις αποφαση αργησες.
4
