ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω εδώ και ώρα εξομολογησεις και πραγματικά αρχίζω να εκτιμώ αυτά που έχω. Πόσος πόνος εκεί έξω; πόσες ραγισμενες καρδιές; και γω η αχάριστη μπήκα στο σαιτ για να πω τον '' πονο'' μου που δεν συγκρίνεται φυσικά με τον πόνο κάποιων άλλων ανθρώπων.Είμαι 17 χρόνων και με βασανίζει κάτι το οποίο θα μπορούσα να το είχα αποφύγει αλλά επέλεξα τον άλλο δρόμο.Έχω εμπλακει συναισθηματικά νομίζω, με ένα αγόρι της ηλικίας μου. Όλα άρχισαν πριν δυόμιση μήνες. Στην αρχή ήταν απλά μια φάση, πίστευα ότι θα ήταν κάτι παροδικό ότι με τον συγκεκριμένο δε θα ένιωθα τίποτα παραπάνω. Περάσανε οι μέρες ήρθαμε πιο κοντά μέχρι που πριν μια βδομάδα προχωρήσαμε στο τελικό στάδιο. Πολλοί από εσάς θα σκεφτείτε ότι έγινε νωρίς και ότι δε θα έπρεπε αλλά δε μπορώ να καταλαβω το γιατί εφόσον το θέλαμε και οι δύο. Το θέμα είναι ότι δε ξέρω πως το βλέπει εκείνος. Δεν έχουμε σχέση παρόλα αυτά. Μου έχει πει για σχέση αλλά το λέει σε άκυρες στιγμές που δε μπορώ να τον πάρω σοβαρά. Αρχίζω και νιώθω πιο έντονα και αυτό νομίζω θα με πάει πίσω. Ήδη σγεναχωριεμαι καθώς σκέφτομαι ότι ειναι μια δύσκολη περίοδος και για τους δύο μας αφού αρχίζουμε τα καλοκαιρινά και σε ένα χρόνο δίνουμε πανελλήνιες. Αυτή η ιδέα με τσακίζει ψυχικά. Είμαι καλή μαθήτρια, διαβάζω και θέλω να περάσω σε καλή σχολή. Με τραβάει όμως πίσω το νιώθω. Αλλά αν το τελειώσω θα με βασανίζει για πολύ καιρό και δε θέλω. Και το χειρότερο είναι ότι είμαι πολύ εγωίστρια για να του δείξω και να του πω τι νιώθω γιατί φοβάμαι ότι δε θα έχω ανταπόκριση.