ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω παρατηρησει οτι ολο κλαιγομαστε. Οι νεοι οκ εχουμε τα προβληματα μας αλλα αντι να εστιαζουμε ολο στα προβληματα δεν μπορουμε για μια φορα να κανουμε μια ''ασκηση ευγνωμοσυνης''? Που να περιλαμβανει ο,τι και πιο ασημαντο που μας ευχαριστει. Απο το αν εχουμε σπιτι να μεινουμε και κρεβατι και φαγητο μεχρι το αν μας γελασε ενας περαστικος στον δρομο η αν βγαζουμε βολτα τον σκυλο μας. Για καποιο λογο νομιζω οτι τα αρνητικα τα φερνουμε και εμεις στη ζωη μας με τον τροπο που σκεφτομαστε. Το μυαλο μας ειναι ενα πεδιο, ελκυει ο,τι κρυβει και καλλιεργει μεσα του. Αντι να σκεφτομαστε ολο εχω αυτο το προβλημα γιατι να μην το αντιστρεψουμε? Κριμα δεν ειναι? Για ποσο θα ζουμε? Θα μπορουμε να γυρισουμε τον χρονο πισω? Θα γινουμε γεροι και θα λεμε αα οταν ημουν νεος/νεα...Η μακαρι να ημουν. Ναι, και τοτε ρε γερο, τι εκανες? Τιποτα, παλι κλαιγοσουν. Για καποιο λογο θελουμε να νιωθουμε θυματα, για να δικαιολογουμε την αδρανεια μας. Σκληρη συνειδητοποιηση, αλλα ισχυουσα, σωστη, αμειλικτη. Μην χανουμε αλλο χρονο. Θετικα βαιμπς και θα ελκουμε θετικα επισης.Το πιο απαισιοδοξο κ συναισθηματικα αυτοκαταστροφικο ατομο.Ναι, γινονται θαυματα εδω περα.Αφηστε τις εξομολογησεις και ζηστε το ονειρο σας. Μην ονειρευεστε τη ζωη σας απλως. Φιλουρες μαγκεςΦ.Γ.