ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δε είναι τρολια παρακαλώ ανεβάστε το .η μάνα μου ήταν και είναι από τους πιο μιζεριαριδες ανθρώπους που έχω γνωρίσει. από τότε που την θυμαμαι ποτέ δε είπε αυθορμητα πάμε εδώ πάμε εκεί να έχει φίλες να καλεί ευκολα κόσμο σπίτι κι να πηγαίνουμε σε σπίτια άλλων. τυπικά αν που και που σε κανα συγγενή και γεια σας μια φορά τον χρόνο η σε κανα φιλικό σπίτι σπάνια κι αν. περάσαμε χρόνια απομονωμένοι σπίτι μας οι τρεις μας πατέρας εγώ μάνα ίσα ίσα έξω για δουλειές που χρειαζόταν τράπεζα να πληρώσουμε δεκο δεη νερό τηλέφωνο απλά ψώνια τετεια πράματα. η ζωη μας ουσιαστικά ήταν αυτό η μόνη διέξοδος μου έμενα να πηγαίνω τα πρωινά με τον πάτερα μου σε αυτά. μετά σπίτι τίποτα άλλο . σπάνια να βγαίναμε σε ταβέρνα κι αυτό πολύ το θεωρούσαν. ζούσαμε σε μέρος μη ευκολα προσβάσιμο σε μέρη για ψυχαγωγία. θα πηγαίναμε σε κάτι εκδηλώσεις το καλοκαίρι τύπου κάτι θεατράκια κάτι χορωδίες αυτά που διμιουργουν οι δήμοι. επειδη το ήθελε η μάνα μου αυτό αλλιώς ούτε σε αυτά θα πηγαίναμε . εγώ έπρεπε να ειμαι απ δίπλα της μην και πέσει μην και πάθει κάτι έπρεπε να της ειμαι αφοσιωμένη ολόψυχα. τώρα καταλήξαμε να ζούμε ναι μεν σε μέρος που είναι όλα αυτά δίπλα μας που ήθελα μα δε έχουμε κύκλο δε έχουμε φίλους τίποτα. ο ο πατέρας δε ζει που λίγο αυτός μας ξεσήκωνε να πάμε σε κανα μέρος κάποιες φορές καμιά εκδρομή. τώρα έχουμε κλειστεί τελείως μέσα και με κρατά και μένα ουσιαστικα δίπλα της μην πάθει κάτι. δε έχω πλέον εγώ διάθεση να πάω πουθενά γερνάω και εγώ δίπλα της το καταλαβαίνω που όλοι πλέον οι ανθρωποι που βλεπω με αντιμετωπιζουν τυπικά και με σεβασμό. ούτε λόγος φυσικά για φλερτ και αγάπες και τετοια. στα 36 πέρασα στην εφεδρεια και αυτό με πονάει πολύ ειλικρινα έχω πάψει να ελπίζω. μεγαλοδείχνω και ολας και αυτό είναι πιο άσχημο. η μανα μου ξαφνικά μετά απ τόσα χρόνια χαμένα ξύπνησε και μου λεει γιατί δε έμεινε κοντά μας ανθρωπος ???εσύ ποτέ θα παντρεύεις ???γερνάς πότε θα βρεις άντρα ??? θέλει να με πάει σε γραφείο συνοικεσιων εγώ δε πάω δε με ενδιαφέρει πια κάτι τετοιο . ότι δε ερχεται όταν πρέπει μετά είναι κρύο φαγητό που δε τρώγεται. έχει κολλήσει μα υτη την καραμέλα και ότι δε έχουμε κανέναν κοντά μας. με ψυχολογικό πόλεμο με κράτησε κοντά της με το ζόρι λόγο ανασφαλειών και θεμάτων της και τώρα μου την λεει. μα και πάλι ενώ όλο λεει λεει πάλι στον ίδιο βούρκο μένουμε. μόνον λόγια και γκρίνια . όλα εδώ πληρωνονται μα με πήρε και μένα στο βυθό της.ΑΥΤΗ ΦΤΕΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!aganaktish