27.10.2014 | 10:39
Σαν εξομολόγηση...
...το καταλαβαίνω.Σαν εξήγηση ή σαν απάντηση,δεν το αποδέχομαι.Μπορεί να σου κάνει καλό να πιστεύεις ότι εσύ ζητούσες κι εγώ αρνιόμουν,αλλά ξέρεις ότι δεν είναι αυτή η αλήθεια...απλά εσύ πάντα ζητούσες,μόνο αυτό που ήθελες και άντεχες...Τα δικά μου θέλω δεν έγιναν ποτέ επί της ουσίας σεβαστά κι αποδεκτά.Κι αν έφτασα ίσαμε εδώ,είναι γιατί με πλήγωνε το "λίγο σου".Μ'αυτό πάλευα κι αυτό θα με πονάει πάντα...Όχι!!!δεν αντέχω πια να σηκώνω το τίμημα αυτής της ζωής που μου ζητάς.Μια ζωή χωρίς να σε αγγίζω,δεν με αφορά...θα με εξοντώνει χειρότερα κι από την απουσία σου.-
