ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.6.2019 | 20:29

ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΩΝ

Κατάφερα να φτάσω τα σαράντα έχοντας αποτύχει σε όλα. Χωρίς σύντροφο. Χώρισα μετά απο δέκα χρόνια ταλαιπωρημένης σχέσης και ακόμα προσπαθώ να συμβιβαστώ με το γεγονός και να το δεχτώ. Χωρίς μια δουλειά της προκοπής. Διάφορες δουλειές, διάφορες συμβάσεις. Χωρίς ανεξαρτησία. Ζω στο σπίτι των γονιών μου! Ουτε ξέρω πως αντέχω. Ευτυχως έχω πολυ καλούς ανθρώπους για γονείς. Νομίζω οτι αυτό είναι το χειρότερο απο ότι μου συμβένει. Χωρίς ιδιαίτερο κοινωνικό κύκλο. Αποτέλεσμα της δεκάχρονης σχέσης...Και όλες οι φίλες παντρεμένες με παιδιά. Που χρόνος και διάθεση να ασχοληθούν μαζί μου... Χωρίς παιδί. Και με μόνιμο άγχος και αγωνία οτι δε θα προλάβω να κάνω ένα παιδί. Χωρίς κουράγιο, χωρίς όρεξη για ζωή, παραίτηση. Στα μάτια όλων βλέπω τον οίκτο για μένα. Ψαχνονται μπας και ξερουν κάποιο να μου γνωρίσουν. Να με σωσουν. Δε θα πω οτι φταίει η τύχη μου η μαύρη. Με μένα τα χω βάλει. Οι επιλογές μου φταίνε και η ανωριμότητα του χαρακτήρα μου. Το οτι έμενα σε μια σχέση χωρίς προοπτική. Καψουρα βλέπεις. Ευτυχώς έχω την υγεία μου κι εγώ και οι δικοί μου. Αχάριστη δεν είμαι. Μόνη μου είμαι. Πολύ μόνη μου. Και πολύ θυμώμενη με μένα. Πώς κάνει κανείς νέα αρχή στα σαραντα; Στην επαρχία όπου όλα κρίνονται και χαρακτηρίζονται. Πως αλλάζουν όλα στα σαράντα; Είναι πολύ αργά αραγε;
15
 
 
 
 
σχόλια
Απο τις εξομολογησεις που διαβαζω καθημερινα θα ελεγα οτι εχει γινει της μοδας το να χωριζουν ζευγαρια ηλικιας 40ετων, με σχεσεις 10 χρονων...γιατι συμβαινει αυτο?παραξενο δεν ειναι?
Καθόλου.Απλά.αργούν να ωριμάσουν και καταλαβαίνουν ότι οι σχέσεις δεν είναι για όλους επειδή απλά η κοινωνία σε πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση.Και επίσης συνειδητοποιούν τα παραμύθια πέρι έρωτα και περιπέτειας και απλά θέλουν την ησυχία τους και αποφεύγουν την εκμετάλλευση.
«Ευτυχώς έχω πολύ καλούς ανθρώπους για γονείς. Νομίζω ότι αυτό είναι το χειρότερο από ό,τι μου συμβαίνει.»Ξαναδιάβασέ το. Ξέρω ότι δεν εννοούσες ακριβώς αυτό. Αυτό που ίσως εσύ δεν γνωρίζεις, είναι τι είδους γονείς κυκλοφορούν εκεί έξω. Να λοιπόν κάτι καλό στην ιστορία σου.Για τα υπόλοιπα, έχεις ήδη λάβεις πολύ θετικές απαντήσεις. Είσαι νέα και υγιής. Ιδανικά συστατικά για μια καινούρια πορεία που θα χαράξεις εσύ.
Για μένα το μόνο πραγματικό πρόβλημα είναι η οικονομική ανεξαρτησία. Τα άλλα είναι και ζήτημα οπτικής της ζωής, καλό είναι να μην μας βλεπουμε όπως εικαζει ότι θα μας βλέπουν οι χαιρεκακοι κουτσομπόληδες, αλλά όπως βολεύεσαι.Υ. Γ. Δεν θα με πείσει κάνεις ότι η έλλειψη σχέσεων ή το να μην κάνεις παιδιά είναι αποτυχία ή αυτά από μόνα τους κατόρθωμα. Πληρότητα είναι για όσους κάνουν όμορφες οικογένειες βέβαια. Αλλά ούτε επιτυχία. Άσε τα κουτάκια κάτω!
Μήπως να έφευγες από επαρχία ώστε να αλλάξεις παραστάσεις, ζωή και να γνωρισεις νέους ανθρώπους; αν έχεις τη δύναμη, καντο.Μην κάθεσαι να κλαις τη μοίρα σου για τελειωμένες καταστάσεις(σε σχέση με τον πρώην) ή να αναρωτιέσαι πως θα γνωρισεις κάποιον. Δεν είσαι μικρή αλλα ουτε και μεγάλη για να ξαναπροσπαθήσεις. Μην παραιτείσαι.
Συμφωνώ σε όλα. Η επανεκκίνηση θέλει δύναμη, αποφασιστικότητα, προετοιμασία και σωστούς υπολογισμούς. Δεν είναι θέμα ηλικίας. Για να σχεδιάσεις κάτι από την αρχή, διαγράφεις οτι προηγήθηκε. Προχώρα και θα τα καταφέρεις.
Ο λογος που εμενες σε μια τελειωμενη σχεση 10 χρονια?εχω κανει ακριβως το ιδιο λαθος και απλα προσπαθω να βρω δικαιολογιες και για μενα,γιατι και εγω με τον εαυτο μου τα εχω
Δεν ήταν μια σχέση "τελειωμένη". Ηταν μια σχέση "ταλαιπωρημένη". Μια σχέση που πάντα πίστευα οτι θα κατεληγε σε οικογένεια. Όμως δε τα καταφέραμε. Γιατί έμεινα...Γιατί πίστεψα, ερωτευτηκα και περίμενα. Ωσπου έγινα σαραντα. Και περασαν 10 ολοκληρα χρονια. Και ήρθε ο χωρισμός. Χαζό ε; Το ξέρω.
τιποτα δεν ειναι χαζο.Δεν το παιζω εξυπνη επειδη εχω κανει το ιδιο πραγμα ακριβως.Ειμαι 39 και ειχα σχεση 10 χρονια.και μαλιστα εχασα και καποιον που με λατρευε για να μεινω στην σχεση που ειχα...εγω να δεις ποσο χαζη ειμαι.Γιατι χωρισατε?
Pinelaki, για αρχή να θυμασαι πως ένας χωρισμος δεν ισούται με αποτυχία.Μερικές φορές ενας χωρισμός είναι μονόδρομος για να είμαστε ευτυχισμένοι και εσυ μόνη σου μας είπες πως αυτή η σχέση σε ταλαιπωρούσε. Στο λέω εγώ που επίσης χώρισα μετα από 10 χρόνια σχέσης και συγκατοίκησης αλλα ποτέ δεν θεώρησα αποτυχία κάτι που έκανε τον κύκλο του και έληξε. Αν θες τη γνώμη μου, Προσπάθησε να αποβάλλεις τον θυμο, να δεις τα λάθη σου αλλα μην κολλήσεις εκεί. Η ζωή είναι μικρή για να μετανιώνουμε για πράγματα που δεν αλλάζουν ή για επιλογές που καναμε 3, 5 ή 10 χρόνια πριν.
Δεν είναι αποτυχία το να μας χωρίσει ο άλλος επειδή αυτό που ένιωθε σταμάτησε. Πίστεψέ με ούτε εκείνος ήθελε να του συμβεί. Απλά συμβαίνει και δεν μας ρωτάει ο έρωτας πότε να ρθεί και πότε να φύγει...
το γεγονος οτι αισθανομουνα ασχημη,ανικανη και εξαρτημενη απο εναν που εδω και καιρο με ηθελε απλα απο συνηθεια...και να ειμαι με καποιον που με εβλεπε σαν αδερφη του
Scroll to top icon