ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μας απορρίπτετε με ευγένεια (πάντα). Λεμε δε πειράζει, ποναμε ζουμε με αυτο και προσπαθούμε να προχωρήσουμε. Και μόλις βλέπετε πως προχωράμε (ή έτσι τουλάχιστον δείχνουμε) αρχίζετε συμπεριφορες μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Μας τη λέτε χωρίς λογο και σε όλα, σας χαλάει όταν ενδιαφερόμαστε για αλλους, όταν μιλάμε σε αλλους, όταν μιλάμε για αλλους. Δεν έχετε το δικαίωμα να νιώθετε ζήλεια ή ότι χάνετε κατι δικό σας. Δε μας κάνατε δικό σας με δική σας επιλογή. Οπότε, ή απλά παραδεχτείτε πως εν τέλη μας θέλετε και ας ειναι αργά, ή μη μιλάτε καθόλου, ούτε μορφασμούς, ούτε σπόντες, ούτε βλέμματα και αφήστε μας μπας και προχωρισουμε. Εε δεν αντέχω αλλο.