Καλή δύναμη, καλό κουράγιο.
24.10.2017 | 23:23
θυμάμαι πέρσι
εγώ, πρωτοετής φοιτήτρια, να πηγαινοέρχομαι τα σαββάτοκυριακα στην πόλη καταγωγής μου , για να βλέπω και να προσέχω την ετοιμοθάνατη μητέρα μου. Στον δρόμο καθώς γυρνουσα με το λεωφορείο, ένιωθα οτι δεν ήθελα να είμαι πουθενά , και ότι θα ήθελα να μαφησεο απλώς εκεί στη μέση του δρόμου. Που να πάω? Σενα σπιτι που δεν υπάρχει πια ή στη φρικτή μοναξιά μιας καινούριας ζωής?θα ρθουν καλύτερες μέρες.. στο υποσχέθηκα
1
