ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έφυγα το βράδυ απ τη δουλειά και έκλαιγα ,έκλαιγα γιατί δεν άντεχα να κρατήσω άλλο τα πνιγμένα μου δάκρυα, ήθελα να ήταν τρεις ώρες η διαδρομή με τ αμάξι για το σπίτι και όχι δέκα λεπτά θα έκλαιγα και τις τρεις γιατί νιώθω ότι πονάω πολύ. Με πονεσες όσο ήμασταν μαζί και πονάω ακόμη...τώρα πονάει η προδοσία σου. Δε νομίζω ότι υπάρχει χειρότερο συναίσθημα απ αυτήν. Σε χαρακώνει και αναρωτιέσαι γιατί. Θα κλάψω κι άλλο...θα κλαίω όσο μπορώ και ακόμη περισσότερο μόνο έτσι θα ξαναγεννηθώ. Όταν θάβεις στο χώμα είτε στην καρδιά σου ανθρώπους που αγαπάς πρέπει να κλαις,να πονάς ,να πενθείς. Και γω σε έθαψα βαθιά. Είσαι πολλά μέτρα κάτω απ το ''χώμα'' που σε σκέπασα. Δε θα σου φέρνω λουλούδια στο μνήμα σου αλλά θα σε φέρνω που και που στις σκέψεις μου ως μια θολή λάμψη γιατί σ αγάπησα και ένιωσα πόνο. Γι αυτό θα συνεχίσω να κλαίω να ποτίσω τη γη που είσαι από κάτω της και έτσι κάποια στιγμή θα φυτρώσει δειλά δειλά ένα αδύναμο χορταράκι που θα διψάει για ζωή,που θα φυτρώσει για να αντικρίσει ένα καινούριο φως,το φως του ηλίου και μιας καθαρής μέρας που εσύ θα έχεις φθαρεί στην καρδιά και στο μυαλό μου. Αυτό θα είναι η ελπίδα μου ότι πέρασες και δε θα με πονέσεις άλλο και γω θα έχω λυτρωθεί.