ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με λένε Ωρίωνα είμαι 22 ετών και είμαι προγραμματιστής για μια εταιρία. Έμαθα σε μικρή ακόμη ηλικία οτι οι άνθρωποι φεύγουν και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τους σταματήσεις, όχι οτι με νοιάζει δηλαδή.Βλέπετε μετά απο αρκετά χρόνια συνεδρίας με την ψυχολόγο μου η διάγνωση ήταν πάντα η ίδια όσες εμπειρίες και αν μοιραζόμουν μαζί της, οτι δεν μπορώ να επεξεργαστώ το συναίσθημα ή την συμπόνια όπως οι περισσότεροι. Πιστεύει οτι σκέφτομαι σαν ένας άκακος ψυχοπαθής αλλα δεν είμαι, και δεν ξέρω αν έχει δίκιο, σε κάθε ανθρώπινη σχέση που είχα δεν ήθελα να με ακουμπάνε πολύ και δεν ένιωθα τίποτα στο τέλος. Βλέπω τα πράγματα ακριβώς όπως είναι και συνήθως δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, όμως όπως κάποιος εξομολογήθηκε πριν απο εμένα εδω, άφησα και εγώ έναν άνθρωπο να μπεί στη ζωή μου, κάποιον που εγώ επέλεξα, ήταν ο μόνος τρόπος είπε η ψυχολόγος μου. Έτσι και έγινε και για λίγο καιρό έκανα διάλλειμα απο τα πάντα για να αφοσιωθώ σε εκείνη να την γνωρίσω καλύτερα ίσως.Πλέον πιστεύω πως με πλησιάζει πολύ και δεν θα έπρεπε γιατί δεν είμαι εγώ αυτός, θέλω να πω ναι είναι λογικό είμαστε άνθρωποι αυτό κάνουμε ωστόσο θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά προβληματικό για να κάτσει κάποιος να αφιερώσει χρόνο όπως έκανε εκείνη και δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό. Είναι 20 και ότι ναρκωτικά και αν έκανα για να περνάω τα τόσο ενδιαφέρον απογεύματα μου τα κάνει μαζί μου και δεν μιλάω για τίποτα βαρύ αλλά ας το παραδεχτούμε κάποιοι δεν την παλεύουν τόσο εύκολα με την κάθε μέρα.Με εκείνη κάθε φορά που ερχόταν στο σπίτι μου ένιωθα ασφάλεια, ένιωθα ήρεμος και αυτό δεν το είχα με κανέναν.Κάποια στιγμή λοιπόν τσακωθήκαμε και εκείνη εξαφανίστηκε χωρίς να πει λέξη σε κανέναν προσπάθησα να την βρω μέσα απο το δίκτυο της αλλά τζίφος. Έχω την εντύπωση πως μου λείπει δεν ξέρω γιατί και δεν ξέρω πως αλλά έχω την εντύπωση οτι μου λείπει πέρασαν 5 μέρες που ψάχνω σχεδόν παντού κάθε site κάθε chat που έκανε αλλά τίποτα δεν ξέρω τι να κάνω και δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί με πειράζει τόσο πολύ. Ευχαριστώ.