ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι bisexual και αυτο ειναι κατι που δεν μπορω να το πω στους γονεις μου γιατι κυριολεκτικα θα τους σκοτωσει. Και οι δυο ειναι απιστευτα ομοφοβικοι και δεν θα το αντεχαν. Με την μητερα μου εχω κανει πολλες συζητησεις, παντα φοβοταν μηπως καταληξω να μου αρεσουν ατομα του ιδιου φυλου, φοβαται που κανω παρεα με τα ατομα που κανω, και σε καθε αφορμη βρισκει ευκαιρια να μου πει ποσο θα στεναχωριοταν και να μην τολμησω ποτε εγω να της πω κατι τετοιο. Ο δε πατερας μου ακομα χειροτερα. Τους τελευταιους μηνες μενω μαζι τους και οχι στην πολη των σπουδων μου καθως δεν εχω μαθηματα. Η πιεση που νιωθω καθε μερα ειναι απιστευτη. Δεν μπορω να ειμαι ο εαυτος μου. Ειμαι πολυ ασχημα ψυχολογικα λογω διαφορων παραγοντων αυτον τον καιρο και αυτη η καταπιεση στο σπιτι τα κανει ολα χειροτερα. Σημερα ηταν μια πολυ δυσκολη μερα και η μητερα μου με ειδε, καταλαβε οτι δεν ειμαι καλα και αρχισε να μου κανει ερωτησεις... μαμα, μισω αυτο το ενδιαφερον σου. Μακαρι να μου εδινες την ευκαιρια να σου μιλουσα οποτε δεν ειμαι καλα. Μακαρι να με αγαπουσες ετσι οπως ειμαι. Να μην εχανες "τα μισα χρονια απτην ζωη σου". Μακαρι να μπορουσα να σου τα πω ολα και οχι να σου κρυβομαι μεχρι να πεθανεις. Δεν μου εχεις αφησει κανενα περιθωριο ομως... οποτε απλα σταματα να ρωτας...