ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εμπνευσμένος από μία προηγούμενη εξομολόγηση σήμερα θέλω να μιλήσω για τα όρια που βάζουμε στους άλλους από τη δική μου οπτική.Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας της πληροφορίας.Το χιούμορ μεταξύ άλλων διαδίδεται με τρελούς ρυθμούς κι έτσι όλοι πάνω κάτω έχουμε μία δόση χιούμορ...πλέον...θεωρώ.Αποτέλεσμα αυτού:όοολα είναι πλάκα...ή όλα ΤΑ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΟΥΜΕ με πλάκα.Το χιούμορ το χρησιμοποιούμε τόσο για να περάσει ώρα που πίνουμε τον καφέ μας με τους φίλους μας,όσο και να πετάξουμε τη μπιχτούλα μας και αρκετές φορές να μειώσουμε κάποιον καμουφλάροντας το κόμπλεξ,την κακία ή και το οτι δεν ξυπνήσαμε καλά σήμερα.Πολλές φορές στην κοινωνική μου ζωή έχω πέσει στην εξής παγίδα: να πω οτι κάτι με πείραξε;Δύο τα πιθανά αποτελέσματα: είτε το κρατάω μέσα μου και δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου,είτε το λέω και μου λένε έεελα για πλάκα το είπαμε έτσι είμαστε εμείς οι φίλοι τα λέμε αυτά.Δηλαδή επειδή είμαστε φίλοι,θα πρέπει τα πάντα να τα δεχόμαστε αμάσητα,ειδάλλως είμαστε κομπλεξικοί.Σπάνια κάποιος παραδέχεται οτι όντως παραφέρθηκε και ζητά συγνώμη.Μάλιστα ένας φίλος μου πρόσφατα γύρισε και μου είπε "έτσι είμαι εγώ κι άμα σ αρέσω" επειδή τόλμησα να του πω πως κάτι που είπε δε μ άρεσε και τόσο και του συνέστησα απλά να προσέχει πως μιλάει.Επιλέξτε να τα έχετε καλά με τον εαυτό σας.Η ζωή είναι ένα ταξίδι που πολλές φορές μπορεί να είναι και μοναχικό.Αποδεχτείτε το και μη φοβάστε να συγκρουστείτε με τους άλλους ακόμα κι αν "χαλάσει το προξενιό".