ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο δευτερα παλι ξεκιναμε σχολειο μετα απο γιορτες,(για μια βδομαδα δεν ειχαμε λογω κακων καιρικων συνθηκων)και μου ρχεται ενας κομπος στο στομαχι τοσο μεγαλος,παλι θα πρεπει και θα ειμαι αναγκασμενος να συνυπαρχω με αλλα ατομα.Πραγματικα βαριεμαι να ερχομαι σε συναναστροφη με αλλους ανθρωπους,ποσο μαλλον με τους συμμαθητες μου οι οποιο ειναι ακρως αδιαφοροι και με τον τροπο τους με εχουν κανει περα χωρις να το εχω προκαλεσει εγω.Δεν ξερω απο την μια ποθω την μοναξια και απο την αλλη την μισω.Καποιες φορες ειμαι εντελως κλειστος και σοβαρος αλλες παλι ειμαι εντελως χαι και κεφατος και αρκετα ευχαριστος για τους υπολοιπους.Νιωθω τοσο διπολικος και δεν ξερω αν υπαρχει λυση στην περιπτωση μου.Ισως θα βοηθουσε το να ειχα καθημερινη τριβη και επαφη με ατομα που εχουν πανομοιοτυπο χαρακτηρα με μενα.Εχω παρατηρησει οτι οταν ερχομαι σε επαφη με φευγατα ατομα,σχετικα εξωστρεφη,αυθεντικα και πολυπλευρα γινομαι αλλος ανθρωπος και βρισκω τον καλο μου εαυτο.Μακαρι να ειχα καλη αλληλεπιδραση με τους ανθρωπους που μου ταιριαζουν,μου αξιζει μια καλυτερη ζωη πραγματικα!Καλη βδομαδα σε ολους ευχομαι να ανακαλυψετε τι λογης χαρακτηρες ειστε γιατι εγω μετα απο 17 χρονια ζωης δεν το εχω ανακαλυψει.