2.2.2017 | 03:36
Σχολικα χρονια
Οτι χειροτερο εζησα ποτε, δεν θα ξαναπερνουσα τα ιδια για κανενα λογο.Με μια οικογενεια να με μειωνει και να μην με στηριζει σε τιποτα. (τι ζωγραφος θα γινεις, αν δεν περασεις πανεπιστημιο εδω κλειδωμενη θα εισαι/εισαι σαν αντρας φτιαξου, βαψου/εισαι χοντρη)Με ψευτικους και κομπλεξικους φιλους που οταν τους εκανα περα την τελευταια χρονια δεν σταματησαν να προσπαθουν να με κανουν σκουπιδι. (Κουρεψου/πως εισαι ετσι σαν κινεζα/ακομα αγαμητη εισαι μωρη μπαζολα)Ακομα και με επιθεσεις σωματικες (πεταγμα θρανιου πανω μου) ποτε κανεις ακομα και αν μιλησα δεν εκανε κατι. Αν καποιος περναει τα ιδια η μονη λυση ειναι να υψωσεις το αναστημα σου μονος σου γιατι κανεις δεν θα βρεθει να σε στηριξει αν δεν στηριξεις πρωτα εσυ τον εαυτο σου. Αν καποιος περασε παρομοιες καταστασεις και σημερα εχει ξεφυγει απ'ολα αυτα χαιρομαι παρα πολυ. ΚΑΝΕΙΣ δεν ειναι αχρηστος, ΚΑΝΕΙΣ δεν ειναι ασχημος και ΟΛΟΙ εχουμε συναισθηματα και πρεπει να μαθουμε να σεβομαστε! Ελπιζω αυτο να επιτευχθει καποια μερα!