ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.11.2016 | 12:12

Σημάδι Δύναμης η σημάδι Αδυναμίας;;

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι οι ανθρωποι παραμενουν ομηροι ερωτικων καταστασεων (δυσκολων, τελειωμενων) ειναι η ανασφαλεια της νεας σελιδας ;; Ειναι ο φοβος της μοναξιας;; Ειναι η δυναμη της συνηθειας;; Ειναι η δυναμη να αντεχουν και να υπομενουν τα δυσκολα;; Γουσταρουν να το παιζουν θυματα και να λενε με ύφος Βασιλακη Καιλα της θυσιες που εκαναν εαν και απο τους αλλους δεν τους ζητηθηκε ποτε να θυσιασουν κατι η να θυσιαστουν ;; Η μηπως ειναι η δυναμη της αληθινης αγαπης που οσες δυσκολιες και να βρει θα επιβιωσει...;;; Ειμαι εγω αδυναμος που οταν κατι με χαλαει το σουταρψ ;; Ειναι σημαδι αδυναμιας το να μην κανεις υπομονη;; Ελπιζω να μην σας κουρασα απλως ηθελα να μοιραστω με καποιους της σκεψεις μου..Καλο ΠΣΚ σε ολους
10
 
 
 
 
σχόλια
Η ισχύς του δεσίματος μεταξύ των δυο ανθρώπων καθορίζει και την μετέπειτα προσκόλληση καθενός εξ'αυτών στο "φάντασμα" της τελειωμένης σχέσης. Οπότε κατ'εμέ, έτσι όπως τα περιγράφεις, μάλλον οι έως τώρα σχέσεις σου ήταν επιφανειακές.
Για τους άντρες,πιστεύω πως είναι ο φόβος της μοναξιάς.Επειδή οι γνωριμίες γίνονται όλο και πιο δύσκολες πλέον,ειδικά από μια ηλικία και μετά,προτιμούν να μένουν σε μια σχέση που μπορεί να μην είναι αυτό που έψαχναν πάντα,αλλά τουλάχιστον τους γλυτώνει από την μοναξιά.Για τις γυναίκες,νομίζω ότι γουστάρουν να είναι θύματα.Όταν ερωτεύονται τα λεγόμενα 'κακά παιδιά' που ξέρουν ότι θα τις κερατώνουν ή ακόμα και θα τις δέρνουν.
To έχεις πάρει κάπως λάθος. Δεν γουστάρουν να είναι θύματα. (Κανείς δεν γουστάρει να είναι όντως θύμα, ούτε καν ο μαζοχιστής.) Αν/όταν ερωτευτούν "κακά παιδιά" πιστεύουν ότι με την αναγεννητική δύναμη της αγάπης τους θα τα μετατρέψουν σε...καλά παιδιά. Φυσικά γελιώνται (αν όντως είναι κακοί άνθρωποι κι όχι "ρόλος") αλλά η ψυχολογική αιτίαση αυτή είναι.
Άμα κάνουν όμως ξανά και ξανά το ίδιο λάθος,περιμένοντας και ο επόμενος κακός να γίνει καλός,γουστάρουν και πολύ μάλιστα να είναι θύματα.
Αααχ...τόση πεποίθηση για το ότι ξέρεις πώς λειτουργούν οι γυναίκες. Από πού άραγε απορρέει; Άμα μια συμπεριφορά (οποιαδήποτε συμπεριφορά) επαναλαμβάνεται σημαίνει ότι αποφέρει οφέλη, τα οποία μπορεί εκ πρώτης όψεως να μην είναι αντιληπτά από τον εξωτερικό παρατηρητή, όμως είναι ωραιότατα καρπούμενα από το ενδιαφερόμενο υποκείμενο. Η μέθοδος trial & error είναι από τις πιο πρωτόγονες και απλές στην σύλληψη κι εκτέλεσή τους, ώστε να θεωρούμε ότι νοήμονα όντα όπως οι άνθρωποι με 1-2 φορές θα είχαν εμπεδώσει το "μάθημα". Επομένως πού καταλήγουμε; Ότι κάποιος άλλος λόγος υπάρχει από πίσω και αυτός δεν μπορεί να είναι η ουσιαστική θυματοποίηση. (Μπορεί εσύ να τις βλέπεις θύματα αλλά γι'αυτές το όφελος να αντισταθμίζει αυτό που εσύ κρίνεις ως μείον)
Όπως ήδη ειπώθηκε είναι όλα αυτά μαζί. Σημάδι αδυναμίας είναι αν τα παρατάει κανείς με την πρώτη δυσκολία. Αν μόλις λίγο "βαρεθεί" ή ξεπηδήξει κάποιο πρόβλημα της καθημερινότητας ή της επικονωνίας απαξιώσει την σχέση και διακόψει αντί να σκεφτεί πιθανές λύσεις. Μια υποσημείωση για την έννοια της "θυσίας". Κάποιοι άνθρωποι (στατιστικό δείγμα μικρότερο από τον μέσο όρο) έχουν εσωτερική ανάγκη το να θυσιάσουν για να δώσουν από τον εαυτό τους σε έναν άλλο άνθρωπο προς τον οποίον έχουν ερωτικό ενδιαφέρον. Ακόμα κι αν δεν τους ζητηθεί. Αυτό είναι δύναμη αν το αναγνωρίζει κανείς ως αυτό που είναι (εσωτερική ανάγκη του ατόμου) κι όχι ως προαπαιτούμενο ανταποδωτικής μεθόδευσης. Δίνω γιατί θέλω να δώσω. Όχι γιατί περιμένω κάποιο αντάλλαγμα στο παρόν/μέλλον. Οι περιπτώσεις αυτές έχουν συνήθως και μίνιμαλ παράπονα/πικρία αν/όταν λυθεί η σχέση. Γνωρίζουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Εντούτοις, επειδή η κατασκευή του κοινωνικού φύλου επιτάσσει η γυναίκα ειδικά να έχει έναν ρόλο "θυσίας" (ιδιαίτερα όταν γίνει σύζυγος και μάνα -όλοι ξέρετε το σύνδρομο της Αγίας Μάνας που τόσο θαυμάζουν άντρες μειωμένης φεμινιστικότητας) είτε το συγκεκριμένο άτομο ΘΕΛΕΙ να θυσιαστεί είτε ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ, γι'αυτό και η μίρλα/πικρία/απογοήτευση είναι μεγαλύτερη ακριβώς σε αυτήν την ομάδα.
Πιστεύω ότι έστω ασυνείδητα, το ζητάει ο οργανισμός τους.Εάν όχι, τότε το ξεπερνούν σχετικά ευκολότερα. Δύσκολες καταστάσεις όπως και να'χει. Και αναπόφευκτες σε μια ζωή... Μαθαίνεις και τις διαχειρίζεσαι φορά με τη φορά.
Για τον καθένα είναι και κάτι διαφορετικό, από όσο φαντάζομαι. Ανάλογα με τις εμπειρίες του, τον χαρακτήρα του και άλλα πολλά.Όχι, δεν είναι σημάδι αδυναμίας, ούτε σημάδι δύναμης, είναι μια επιλογή που κάνεις, βασισμένος στα δικά σου κριτήρια.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon