Επειδή έζησες σαν κοσμοκαλογηρος ένα χρόνο,μη νομίζεις ότι είναι το ίδιο!!Πηγες στο Άγιο όρος;Πως μπορείς να δεις λιγο την καλογερική ζωή;Σκεψου το γιατι είναι απόφαση ζωής!!Αν το ήθελες όμως πραγματικά,πιστεύω θα το έκανες και δε θα ρωτούσες εμάς!!
2.2.2017 | 02:30
Σκεφτομαι να γινω μοναχος
Γεια σας,ειμαι 25 και σκεφτομαι να γινω μοναχος.Ο λογος ειναι οτι ολα αυτα τα χρονια δεν βρηκα τροπο να ζησω την ηλικια μου οπως θα επρεπε.Ουτε την παιδικη,ουτε την εφηβικη,ουτε τη μεχρι τωρα ενηλικη ζωη μου.Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου καθε προσπαθεια μου πεφτει στο κενο με καθε τροπο πιθανο και απιθανο.Το ποτηρι ομως ξεχιλισε καθως μετα απο ενα μεγαλο διαστημα απομονωσης απο τον εξω κοσμο (Μπορει να εβγαινα εξω και μια φορα το χρονο η και καθολου) καταφερα τον τελευταιο καιρο να βρεθω με ατομα συνομηλικα κυριως και να αισθανθω οτι χαμογελασε επιτελους η ζωη και μπορω να δημιουργησω κι εγω φιλιες και ερωτες,κατι που κανονικα θα επρεπε να θεωρειται αυτονοητο αφου οι περισσοτεροι το ζουν απο τα εφηβικα τους χρονια.Τα πραγματα αλλαξαν δραματικα απ'τη στιγμη που λογω κακης ψυχολογικης καταστασης οικονομικης,οικογενειακης κλπ εβγαλα σε αυτα τα ατομα κακη,παραβατικη θα ελεγα συμπεριφορα με αποτελεσμα να τους δημιουργησω τη χειροτερη εντυπωση και να μου γυρισουν ολοι την πλατη.Αν ειχα καλυψει μεχρι τωρα αυτο το κομματι της ζωης μου θα το επερνα πιο χαλαρα αλλα πραγματικα απ τις επανηλειμενες φορες που εγινε αισθανομαι να με εχουν εγκαταληψει οι δυναμεις μου αφου τρεμω στην ιδεα οτι θα περασουν τα χρονια και δε θα εχω ζησει ποτε μου αυτο το γλυκο κομματι της νεοτητας που ζεις μια φορα και δεν επιστρεφει ποτε.Μεσα μου ολα αυτα τα χρονια νιωθω μια ακατανικητη ορεξη να ζησω αλλα οπως σας ειπα καθε προσπαθεια πεφτει στο κενο.Την απογνωση μου συμπληρωνει το γεγονος οτι ολα αυτα τα χρονια βιωνα παρα πολλα προβληματα οπως κοινωνικη φοβια (ισως και καταθλιψη),οικογενειακη καταπιεση (οχι σωματικη) και κυριως οικονομικη που δεν καταφερα ποτε να αντιμετωπισω αφου δε βρηκα τη δυναμη ολα αυτα τα χρονια να βγω για δουλεια που πιθανον να με βοηθουσε αφου δεν ειχα ποτε ετοιμο χαρτζιλικι πολλες φορες ουτε για ενα ποτο με αποτελεσμα να κλειστω στους τεσσερις τοιχους.Σκεφτομαι οτι το να γινω μοναχος θα μου δωσει τουλαχιστον κατι σταθερο αφου στην ουσια θα ξερω οτι η ζωη μου θα ειναι η ιδια καθε μερα (οσο σκληρη κι αν ειναι) και δε θα κυνηγαω τη ζωη που δε μπορω να εχω τωρα.Πραγματικα θελω τη γνωμη σας αφου καθε δευτερολεπτο πλεον μου φαινεται μαρτυρικο και θελω αμεση λυση.
3
