ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλως η κακώς πιστεύω στην ύπαρξη του θεου. Βρίσκομαι σε πολυ δυσκολη θεση και εχω συσσωρεύσει απειρο θυμό μεσα μου ομως προς αυτον γιατί δεν μου έδωσε ποτε ευκαιρία να κάνω κάτι για μενα... (οσο υπερβολικό και να σας φαίνεται αν σας πω το στόρι της ζωής μου θα μεινετε άφωνοι... αλλα δε θα κλαφτω ουτε θα σας πρηξω).Πως λοιπον να βγάλω αυτόν τον θυμο αφού δεν απευθύνεται σε άνθρωπο; Νιώθω ασχημα απο τη μια οσον αφορα τις σκεψεις αυτες αλλα απο την αλλη δεν μπορώ να το αποφύγω γιατί μου τριβελιζουν το μυαλό. Οσοι δεν πιστεύετε θα πειτε πως μαλλον αυτή ειναι η απόδειξη- η απάντηση στο δεν υπάρχει θεος άνθρωπε μου κατάλαβε το... αλλα για μενα το χειρότερο δεν ειναι να πιστέψω πως δεν υπάρχει αλλα πως υπαρχει και δεν κανει τίποτε....εντάξει ίσως δεν αξίζω κιόλας να το κανει το σκέφτομαι και αυτό. Υγ. Δεν ειναι θεμα ψυχολόγου και ψυχιάτρου γιατι το χω ψαξει κι απο κει και φως δεν υπάρχει , μην αρχίσετε τις γνωστές ειρωνείες ουτε φιλοσοφιες των άθεων πραγματικά δεν θα αντέξω να αντιμετωπίσω και αυτο. Ατομα που έχουν περασει ζορια και στήριξαν ελπιδες σε κατι τετοιο και μετα να γκρεμίστηκαν ολα υπάρχουν;Η απλα μια χλιαρη πιστη που αφήνει περιθώρια αντίδρασης :υπάρχει θεος αλλα οκ κάνει τα στραβα ματια οπότε θελει; Να αφήσω τα σχόλια ανοικτά η Όχι ιδου η απορία... άραγε οι σχολιαστές θα κρίνουν την νοητική μου κατασταση ως προβληματικη η θα πουν πως πρέπει να το γυρίσω στα χαπια γιατί πιστεύω σε παραμύθια; επειδη η ειρωνια και η λεκτική επίθεση ειναι συχνό φαινόμενο θα τ αφήσω κλειστά... αν καποιος έχει θεληση για σωστή κατεύθυνση και απάντηση χωρις να δειξει την κακη πλευρά του χαρακτηρα του ας κανει εναν κοπο ανωνύμως να κανει αναλογη εξομολόγηση. Ευχαριστώ και ξέρω πως πολλοί θα κραξετε παλι αλλα δεν πειράζει...