ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αλλά δεν είμαι σίγουρη για την επιλογή μου. Δηλαδή δεν ξέρω αν έχω τα κότσια να την φέρω εις πέρας. Η μάλλον όχι...Τα κότσια τα έχω. Δεν ξέρω αν θέλω. Όταν βλέπω μακριά σε 10 χρόνια από τώρα ας πούμε δεν αμφιβάλλω και ίσα ισα χαμογελάω να με φαντάζομαι σε αυτήν την δουλειά, αλλά δεν ξέρω αν θα καταφέρω να φτάσω εκεί και δεν ξέρω αν καν αξίζει τον κόπο. Και αυτή η αβέβαιοτητα με ρίχνει πάρα πολύ και με εμποδίζει στην προσπάθεια που κάνω. Αυτό που πραγματικά θέλω, στην παρούσα φάση δεν υπάρχει καν η επιλογή να το επιδιώξω. Αλήθεια σας λέω ότι δεν υπάρχει επιλογή, δεν είναι όυτε οτι φοβάμαι ,ούτε ότι οι γονείς μου είναι τέρμα αντίθετοι, είναι ότι δεν γίνεται...! Επόμενως κάνε Θεε μου να υπάρχει καποιος καλός λόγος που δεν μπορω ούτε καν να το σκεφτομαι αυτό που θέλω και κάνε στο τέλος να γράψω τόσα μόρια όσα ακριβώς πρέπει για να με πετάξουν στην κατάλληλή σχολή, ούτε λιγότερα ούτε περισσότερα. Μεγάλη βλακεία να πρέπει στα 17 σου, χωρίς να έχεις δει τίποτα να πρέπει να διαλέξεις τι θα κάνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου. Και σε ποιον να το πω αυτό τώρα? Που? Το μεγάλο μου δίλημμα γενικά στην ως τώρα ζωή μου, είναι αν πρέπει να πηγαίνω με το ρευμα ή κόντρα. Και όχι το κόντρα δεν είναι πάντα το πιο δύσκολο...