ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άλλο ένα καλοκαίρι γεμάτο μοναξιά. Γύρισα στο νησί που σπουδάζω για διακοπές μακρυά από τους γονείς μου αλλά δεν είναι όπως περίμενα. Νιώθω μόνη μου. Οι φίλες μου είναι όλες σε σοβαρή σχέση και δεν βγαίνουμε πολύ. Μου λείπει η συντροφικότητα γιατί είμαι μόνη μου 2 χρόνια. Μου λείπει να κοιτάζω τον ουρανό, τα αστέρια, το φεγγάρι στην αγκαλιά κάποιου που θα χάνομαι. Μου λείπουν βράδια στη θάλασσα με γέλια και ζεστά φιλιά. Υπάρχει κάποιος εκεί έξω για όλους άραγε που θα έρθει να αγκαλιάσει τα σκοτάδια και τη μοναξιά μας κάνοντας τα φως και αγάπη? Προς το παρόν τα βλέπω σε ταινίες μέχρι το πρωί κλαίγοντας πολλές φορές στην προσμονή τους. Πολύ ρομαντική για την εποχή? μπορεί. Ίσως να φταίει και η Ρόδος που μένω. Κρύβει ρομαντισμό από άλλη εποχή. Σκόρπιες σκέψεις.